incōgitantia , ae, f. (incogitans), die Unbedachtsamkeit, Unüberlegtheit, Plaut. merc. 27.
1. cōgito , āvī, ātum, āre (eig. coigito, ... ... . Sulpicio cogitans, Cic.: cum de tuis cogitas, Cic.: mihi de rationibus tuis cogitanti, Cic. – u. = an etw. denken, auf etw. bedacht ...
occurro , currī, cursum, ere (ob u. curro), I ... ... . (vgl. Sorof Cic. Tusc. 1, 51): ne cui de liberis cogitanti dirum omen occurram, Sen. rhet.: m. folg. Acc. u. ...
as-sisto (ad-sisto), astitī (adstitī), ere, hintreten, ... ... .: mihi assistat diligens aliquis aut peritus, Quint.: neque enim scribenti, ediscenti et cogitanti praeceptor assistit, Quint.: si assiduus studiorum exactor astiterit, Quint.: ut causae suae ...
succurro , currī, cursum, ere (sub u. curro), I ... ... die Gedanken kommen, einfallen, beifallen, ut quidque succurrit, libet scribere, Cic.: cogitanti autem (mihi) haec fere succurrebant, Cic.: multa succurrunt, quae dicerentur, Liv ...