cucumis , meris, m. (vgl. griech. ... ... u. 57: Dat. cucumi, Plin. 19, 181: Acc. cucumin, Plin. 9, 2 u. 20, 7, cucumim, Plin. 20, 8: Abl. cucumi, Plin. 19, 118 ...
cumīnum (cymīnum, -on, spätlat. cimīnum u. comīnum), ī, n. (κύμινον), der (bleichmachende) Kümmel (Carum Carvi, L.), Varro LL. 5, 103. Hor. ep. 1, 19, 18 ...
acūmino , āvī, ātum, āre (acumen), zuspitzen, Lact. de opif. dei 7, 7: öfter Partic. acuminatus, zB. cornu lunae, telum, Plin.: lingua, Lact.: im Bilde ...
cacūmino , āvī, ātum, āre (cacumen), zuspitzen, summas aures, Ov.: saxo ensem, Sidon.: ova cacuminata, Plin.
cumīnātus (cymīnātus), a, um (cuminum), mit Kümmel versehen, -gemischt, sal, Pallad. 12, 22, 5. – subst., cumīnātum (cimīnātum), ī, n., Kümmelbrühe (bestehend aus Kümmel u. andern ...
cumīnīnus , a, um (cuminum), aus Kümmel, Kümmel-, oleum, Ps. Apul. herb. 74, 4.
circumicio , iēcī, iectum, ere (circum u. iacio), ... ... übtr., v. der Rede, dabeistehend, circumiectae orationis copia, Quint. 4, 2, 117. – II) alqd ... ... etw. umschließen, umgeben, sic animus extremitatem caeli rotundo ambitu circumiecit, Cic. Tim. 26: ...
dē-cacūmino , āre (de u. cacumen), einen Baum köpfen, Col. 4, 7, 3 u.a.
circum-itio , - itor , - itus , s. circuitio etc.
... übtr.: a) v. Ländern usw., Pisidia omnis et Chersonesus quaeque circumiacent Europae, Liv. 37, 54, 11: circumiacentes populi, die umherwohnenden V., Tac. ann ... ... – b) (als rhetor. t. t.), circumiacentia, ium, n., die umstehenden Worte ...
2. circumiectus , ūs, m. (circumicio), das Herumwerfen, -legen, ... ... v. Örtl., ut ita munita arx circumiectu arduo et quasi circumciso saxo niteretur, Cic. de rep. 2, 11: vox devoratur rudi parietum circumiectu, durch die umgebenden rauhen Wände, Plin. 11, ...
circumiectio , ōnis, f. (circumicio), I) das Herumwerfen, Cael. Aur. acut. 1, 2, 31. – II) die Bekleidung, Arnob. 2, 43.
circum-inicio , ere, ringsum aufwerfen, vallum, Liv. 25, 36, 5.
1. circumiectus , a, um, s. circumicio no. I.
dēcacūminātio , ōnis, f. (decacumino), das Köpfen (eines Baumes), Plin. 17, 236.
circumincīsio , ōnis, f. (circum u. incīdo), der Kreisschnitt, Cael. Aur. chron. 2, 1, 11.
circum-īnsidior , ārī, rings umlauern, Augustin. in psalm. 139, 11.
circitor u. circumitor , ōris, m. (circueo ... ... 53, 10 (wo cod. circumitore, Bücheler circuitore): bei Wasserleitungen, der Wasserschloßhüter, Frontin ... ... ; 14, 3649. – b) als milit. t. t., circumitores, die Runde, ...
circuitio u. circumitio , ōnis, f. (circueo, ... ... ein Rad, extrema tympani circumitio, der Zylindermantel um die Trommel, Vitr. 10, 4 (9), ... ... etw. macht, α) eig.: sin autem non longa erit circumitio, Vitr. 8, 6, 5: ...
... 5, 5: tum (videres) rigidas motare cacumina quercus, ibid. 6, 28: totum motans et tremefaciens caelum, Arnob. 4, 21: quam stagna credunt motasse, Ov. met. 4, 46: acumine sibilorum adeo terribili et divino, ut fundamenta etiam parietesque conclavis quati et ...
Buchempfehlung
Grabbe zeigt Hannibal nicht als großen Helden, der im sinnhaften Verlauf der Geschichte eine höhere Bestimmung erfüllt, sondern als einfachen Menschen, der Gegenstand der Geschehnisse ist und ihnen schließlich zum Opfer fällt. »Der Dichter ist vorzugsweise verpflichtet, den wahren Geist der Geschichte zu enträtseln. Solange er diesen nicht verletzt, kommt es bei ihm auf eine wörtliche historische Treue nicht an.« C.D.G.
68 Seiten, 4.80 Euro