Aeso , ōnis, f., Stadt im diesseitigen Spanien, zwischen den Flüssen Sikoris u ... ... inscr. Lat. II. p. 594 u. 981. – Dav. Aesōnēnsēs , ium, m., die Einw. von Äso, die Äsonenser, ...
esox , ocis, m., ein Fisch, wahrsch. der Hecht, Plin. 9, 44 codd. (wie auch Detl. Philol. 28, 325 lesen will; die Ausgg. isox). Sulp. Sev. dial. 2 (3), 10, 4. Paul. ...
ēsor , ōris, m. (edo), der Esser, Verspeiser, prandiorum opimorum, Fronto de fer. Als. 3. p. 226, 10 N.
Aesōn , onis, Akk. ona, m. (Αἴ ... ... Dav. abgeleitet: a) Aesonidēs , ae, Akk. ēn, Vok. ē, m. ... ... Äson), v. Jason, Prop. u.a. – b) Aesonius , a, um, äsonisch, des ...
Caeso (Kaeso), ōnis, m., Beiname u. Vorname der Duilii, Fabii, Quinctii.
cēsor , s. cēnsor.
... . Perf. Pass., vereinsamt, verödet, desolatae terrae, Ov.: desolata templa, Plin. ep.: manipli desolati, von ihren Führern verlassen, Verg.: desolatus aliorum discessione, Tac.: desolata sanctis parentibus, Apul.: aevo desolata senectus, geschwächt vom Alter ...
caesor , ōris, m. (caedo), der Hauer, Prob. cath. 16, 32: lignorum, Vulg. deut. 29, 11: metallorum lignorumve caesores, Hier. ep. 53, 6: caes. lapidum, Steinbrecher, Ambros. ...
exēsor , ōris, m. (exedo), der Ausfresser, Unterwühler, moerorum, v. der Flut, Lucr. 4, 218 u. 6, 926.
Aesōpus , ī, m. (Αἴσωπο ... ... Isid. 1, 39, 2. – b) Aesōpīus od. Aesōpēus , a, um (Αἰσώπειος), äsopisch, Aesopei logi, Sen. ad Polyb. 8, 3 ...
cōmēsor u. cōmestor , ōris, m. (1. comedo), der Verzehrer, Fresser, Form -sor, Gaius dig. 21, 1, 18 pr. u. Eccl.: Form -stor, Vulg. sap. 12, 5.
dē-solvo , (solvī), solūtum, ere, abzahlen, Scaev. dig. 40, 5, 41. § 9.
dēsomnis , e (de u. somnus), schlaflos, soles me nocte desomnem facere, Petron. 47, 5.
dē-sorbeo , ēre, hinabschlingen, verschlingen, Tert. de idol. 24. Mart. Cap. 8. § 804.
Aesōpēus , - icus , - īus (- ius ), s. Aesōpus.
Caesōnius , a, ein röm. Familienname, unter dem bekannt: ... ... Namen Caesennius [s. d.] u. Caesonius). – u. bes. Milonia Caesonia, die Geliebte u. nachmalige Gemahlin des Kaisers Kaligula, die ... ... Iuven. 6, 116. – Dav. Caesōniānus , a, um, cäsonianisch, Col. 1 ...
hypogēson , ī, n. (ὑπόγεισον), die große Art von Hauslauch, die in den Dachrinnen wächst, Plin. 25, 160.
dēsōlātio , ōnis, f. (desolo), das Alleinsein, die Verödung, Eccl. – meton., die Einöde, Wüste, Eccl.
dēsōlātor , ōris, m. (desolo), einer, der vereinsamt ist, Augustin. serm. 119, 5 ed. Mai.
Gesoriacus (Gessoriacus), ī, m. (sc. portus), Hafenort der Moriner (in ... ... . Gessoriacēnsis portus , Itin. Aton. 376, 2. – u. Caesoriacum , ī, n., Flor. 1, 11, 8 u. 4, ...
Buchempfehlung
Simon lernt Lorchen kennen als er um ihre Freundin Christianchen wirbt, deren Mutter - eine heuchlerische Frömmlerin - sie zu einem weltfremden Einfaltspinsel erzogen hat. Simon schwankt zwischen den Freundinnen bis schließlich alles doch ganz anders kommt.
52 Seiten, 3.80 Euro