exstīnctor (extinctor), ōris, m. (exstinguo), der Auslöscher, Tilger, I) eig.: non exstinctor, sed auctor incendii, Cic. Pis. 26. – II) übtr., der Vernichter, Vertilger, Unterdrücker, patriae, Cic.: regiae ...
dē-fleo , flēvī, flētum, ēre, I) v. tr.: ... ... leb. Wesen: illum, Plaut.: fratres aut filios aut parentes, Iustin.: non exstinctos, sed semet ipsos, Curt.: regem ingenti gemitu eiulatuque, Curt.: Vitellii et ...
dē-līneo ( dē-līnio ), āvi, āre, im Abrisse darstellen, skizzieren, arrepto carbone exstincto e foculo imaginem in pariete, Plin. 35, 89: Alexandri imaginem coloribus, Apul. flor. 7. p. 7, 19 Kr.: quem nulla ...
terrigena , ae, c. (terra u. gigno), aus ... ... der Erdensohn, das Erdenkind, animalium terrigenarum deceptor oppressor exstinctor, Augustin. de civ. dei 16, 4. p. 131, ...
prōpulsātor , ōris, m. (propulso), der Abwender, harum rerum, Val. Max. 7, 8, 7: Aesculapius salutis dator, pessimarum valetudinum propulsator, prohibitor, exstinctor, Arnob. 7, 44.
unde , Adv. (urspr. cunde), von wo her, ... ... audisse dicis, Cic. (u. so unde quidque audisse dicant, Plaut.): illo exstincto fore, unde discerem, neminem, Cic.: lux, unde omnes opem petere solebant, ...
crēdo , didī, ditum, ere (vgl. altind. çrad-dhā ... ... nisi iuvante deo talem fuisse credendum est, Cic.: creditum est ceteros veneno aut fame exstinctos (esse), Tac. – u. Abl. absol. m. folg. ...
pudeo , uī, itum, ēre, I) sich schämen, ... ... Ter.: ceteros pudeat, si etc., Cic.: cum puderet vivos tamquam puditurum esset exstinctos, Plin. 36, 108. – der Ggstnd. aber, dessen man sich ...
dōnum , ī, n. (v. dare), die Gabe, das Geschenk des freien guten Willens ( ... ... b) das Totenopfer, dona feralia od. ultima, Ov.: exstincto cineri sua dona ferre, Ov.
auctor , ōris, c. (augeo; dah. unrichtig autor ... ... Ov.: clamoris, Ov.: auctor mortis, funeris, Ov.: auctor necis, Suet.: non exstinctor sed auctor incendii, Cic.: scriptor pro auctore (Vollbringer der Tat) laudatur ...
stirps , stirpis, f., I) der Stamm ... ... Liv.: omnes (Potitios) intra annum cum stirpe (mit dem letzten Sprößling) exstinctos, Liv.: nec prima stirps fui, Ov. – II) bildl., die ...
sus-cito , āvī, ātum, āre (cieo), I) erheben ... ... , Lact. – übtr., ignes sopitos, erwecken, wieder anblasen, Verg.: exstinctos ignes (amoris), wieder anfachen, Ov. – II) erregen, ...
re-foveo , fōvī, fōtum, ēre, wieder erwärmen, wieder ... ... mach' wieder gesund, Val. Flacc. – r. ignes tepidos, Ov.: exstinctos sanguine ignes, Sen. rhet.: u. v. lebl. Subj., leni ...
1. contingo , tigī, tāctum, ere (con u. tango ... ... humum, Curt.: alqm digito, s. digitus: summas pede undas, Ov.: exstinctos ore suo focos, Ov.: terram osculo, m. einem Kusse b. = ...
ex-stinguo (extinguo), stīnxī, stīnctum, ere, auslöschen, ... ... lassen, im Passiv = erlöschen, ersterben, formam, Ter.: exstincto senatu, Cic.: gratiam alcis, Cic.: furorem alcis, invidiam, infamiam, Cic.: ...
oppressor , ōris, m. (opprimo), der Unterdrücker, ... ... viduarum, Augustin. c. litt. Petil. 2, 82: animalium terrigenarum deceptor oppressor exstinctor, Augustin. de civ. dei 16, 4. p. 131, 3 D. ...
novendiālis ( novemdiālis ), e (novem u. dies), ... ... noch frische Leichenasche, Hor. epod. 17, 48. – dah. sprichw., exstincto populo etiam novendialis (viell. sc. cena) tarde venit, von jmd ...