viduus , a, um (vgl. altind. vidhú-ḥ, ... ... v. noch Unverheirateten, se rectius viduam (unverheiratet) et illum caelibem futurum fuisse, Liv.: u. so viduae gentes, Sen. poët. – dah. ...
Cannae , ārum, f., Flecken Apuliens an der Ostseite des Aufidus ... ... Cannarum pugna, Liv. 23, 43, 4. – appell., Capuam Hannibali Cannas fuisse, ein zweites Kannä, ebenso verderblich wie den Römern Kannä, Liv. 23 ...
quadro , āvī, ātum, āre (quadrus), I) tr. ... ... scire, quod quoque loco verbum maxime quadret, Quint.: quoniam tibi ita quadrat, omnia fuisse... paria, Cic. – b) von Zahlen, stimmen, zutreffen, ...
lituus , ī, m. (zu Wz. lei(t), ... ... , 12, 2: v. Menschen, illum existimare Quintum fratrem lituum meae profectionis fuisse, habe mir das Signal zum Aufbruch gegeben (= habe meine Abreise veranlaßt), ...
uti-nam , Adv., beim Wunsche, daß doch, möchte ... ... Cic. – verb. mit quod, zB. quod utinam minus vitae cupidi fuissemus, Cic. – negativ utinam ne u. utinam non, ...
atavus , ī, m. ( für attae avus), der Großvater ... ... .: non patrem tuum videras, non patruum, non avum; proavum, atavum audiveras consules fuisse, Cic. – II) übtr., atavi = die Ahnesahnen, ...
pudēns , entis, PAdi. (v. pudeo), verschämt, ... ... ac boni viri, Cic.: animus, Ter. u. Cic.: te videri pudentiorem fuisse quam soles, Cic.: femina pudentissima, Cic.: homo pudentissimus, von hohem Ehrgefühl ...
littera , ae, f. (lino), der Buchstabe, ... ... Cic. ep. ad Brut.: quod antiquior dies (älteres Datum) in tuis fuisset ascripta litteris quam in Caesaris, Cic.: assentiri litteris regis, Cic.: crebro illius ...
ef-fundo (ecfundo), fūdī, fūsum, ere (ex u. ... ... eius in me iniuriarum, quod ego effudisse me omne arbitrabar, residuum tamen insciente me fuisset, omne repente apparuit, Cic. ep. 1, 9, 20: curas, Iuven ...
propior , neutr. propius, Genet. ōris, Superl. proximus ... ... Parenthese, Liv.: u. fama tenuit, quae propior vero est, haud plus fuisse modio, Liv.: u. propius est vero od. propius vero est ...
1. aliēnus , a, um (alius), Adi. m. ... ... – ζ) m. ad u. Akk.: nihil mihi turpius apud homines fuisset, neque vero ad istam ipsam ἀσφάλειαν quicquam alienius (zweckwidriger), Cic. ad ...
quantus , a, um ( aus quam u. der Adjektivendung ... ... tausend S.) dabit! Prop. 1, 5, 10: quanta milia hominum credamus fuisse, qui etc., Lact. 3, 19, 23; u. so Ps. ...
religio , ōnis, f. (*religo, ere, wov. religens), ... ... macht sich ein Gewissen daraus) m. Acc. u. Infin., religioni deinde fuisse, quibus eam opem dei tulissent, (eos) vinciri, Liv. 5, 13, ...
arcesso (accerso), īvī, ītum, ere (Causat. v. ... ... 8: Passiv arcessor m. Nom. u. Infin., arcessebantur ministri fuisse Galli ferocientis, Amm. 15, 3, 1; u. so Amm. ...
ap-pāreo (ad-pāreo), uī, itūrus, ēre, zum ... ... ein, erhellt, Komik., Cic. u.a.: in causa non fuisse feritatem eo apparet, quod (daß) etc., Sen. ad Helv. 8 ...
ēminēns , entis, I) Partic. v. emineo, w. ... ... dictu non eminens, keiner glänzenden Darstellung würdig, Vell.: eminentiorem illorum temporum eloquentiam fuisse, Tac. dial. 25: eminentissima cuiusque professionis ingenia, Vell. 1, 16, ...
decōrus , a, um (decor) = ευπρεπής, I) geziemend, wohlanständig, schicklich, ehrenhaft (Ggstz. indecorus, turpis), a) adi ... ... amatori? Tert. ad nat. 2, 10 extr.: eum (Zenonem) longe decorissimum fuisse, Apul. apol. 4.
ob-tundo (optundo), tudī, tūsum u. tūnsum, ere, ... ... mit folg. Acc. u. Infin., obtuderunt eius aures te socium praetoris fuisse, Timarch. bei Cic. Verr. 3, 157: m. folg. ...
initium , iī, n. (ineo, īre), der Eingang ... ... (nur von der Zeit), zB. quod tibi et esse antiquissimum et ab initio fuisse, Cic.: cui consuli non animus ab initio, non fides ad extremum defuit, ...
dēditus , a, um, PAdi. m. Compar. u. ... ... , obstrictum vobis ac liberis vestris habebitis, Cic. – iis artibus a pueris deditos fuisse, Cic.: soli huic cognitioni adeo per totos dies deditus et intentus, ut ...
Buchempfehlung
Die beiden »Freiherren von Gemperlein« machen reichlich komplizierte Pläne, in den Stand der Ehe zu treten und verlieben sich schließlich beide in dieselbe Frau, die zu allem Überfluss auch noch verheiratet ist. Die 1875 erschienene Künstlernovelle »Ein Spätgeborener« ist der erste Prosatext mit dem die Autorin jedenfalls eine gewisse Öffentlichkeit erreicht.
78 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Michael Holzinger hat sechs eindrucksvolle Erzählungen von wütenden, jungen Männern des 18. Jahrhunderts ausgewählt.
468 Seiten, 19.80 Euro