2. Gaza (Γάζα), ae, f., ... ... . 5, 68. – Dav.: A) Gazaeus , a, um, aus Gaza, Cassiod. hist. eccl. 6, 4. – B) ... ... Gazēnsēs, ium, m., die Einw. von Gaza, die Gazenser, ibid. – C) ...
1. gaza , ae, f. (ein persisches Wort), ... ... die aufbewahrten Kleinodien u. Gelder, Persica, Eutr.: regia, Cic.: regiae gazae, Liv.: gaza Macedonum, Cic.: custos gazae regiae, königl. Schatzmeister, Nep. – poet., g. ...
... ī, n. (Nbf. v. gaza), der Kirchenschatz, Commodian. instr. 2, 13, 12 u. 2, 30, 14. – u. Plur. gaza, ōrum, n., Troica gaza (Schätze übh.) reportat, Orest. tr. ...
moveo , mōvī, mōtum, ēre (vielleicht zu altindisch) mīvati, ... ... Cic.: castra ad Euphratem, ad hostes, Curt. – agmen, Curt.: copias a Gaza, copias Babylonem, Curt. – exercitum ex hibernis, Curt. – u. ...
1. manus , ūs, f. (griech. μάρη, ahd ... ... , Mart.: cohibere manus ab alieno, Plaut., manum, oculos, animum ab auro gazaque regis, Cic.: collidere manus, Quint.: complodere manus, Quint, saepius manus, ...
porto , āvī, ātum, āre (vgl. porta), befördern ... ... secum, Caes.: secum patrios penates, Verg.: utensilia secum, Sen.: ad usum belli gazam secum, Curt.: copias secum, Sall.: omnia mecum porto mea, Cic. – ...
cremo , āvī, ātum, āre (viell. zu carbo), ... ... cum coniuge (Gatten), Val. Max.: unā cum liberis, coniugibus cunctāque gazā regiā cremari, Auct. b. Afr. e) v. Verbrennen des ...
dīves , itis, Compar. dīvitior, -ius , Genet. ... ... novicius dives, ein reicher Emporkömmling, Sen. – b) v. Lebl.: gaza, Curt.: regio, Curt.: ager, fruchtbarer, Val. Flacc.: terra dives ...
cūstōs , ōdis, c. (wahrscheinl. zu ἀκούω), der ... ... Cic.: casae, Sen.: istius domicilii, Sen.: vigiles fanique custodes, Cic.: c. gazae regiae, pecuniae regiae, Schatzbewahrer, Schatzmeister (γαζοφύ ...
beātus , a, um, PAdi. m. Compar. u. ... ... ) v. Besitztum u. dgl., gesegnet, reich begabt, fruchtbar, gazae beatae Arabum, Hor.: rus beatum, Hor.: beati Campaniae sinus, Tac.: rura ...
1. in-cubo , klassisch u. gew. uī, itum, ... ... divitiis, Verg.: acervis auri argentique, Sen.: publicis thesauris, Liv.: largiris nihil incubasque gazae, Mart.: velut clausis thesauris, Quint. – b) über od ...
co-hibeo , buī, bitum, ēre (co und habeo), ... ... : omnes a praeda, Auct. b. Afr.: manum, oculos, animum ab auro gazaque regia, Cic.: a coniugibus vestris numquam effrenatas suas libidines, Cic.: assensum etiam ...
Athēnae , ārum, f. (Ἀθηναι), ... ... indic. 1. 8. 11. 12: Athenaeae sedes, Orest. tr. 519: gazae, Anthol. Lat. 764, 11, R. – b) Athēniēnsis , e ...
pācātus , a, um, PAdi. (paco), im Zustande des ... ... pacatissima, Cic.: pacatissima et quietissima pars, Caes.: pacatissimae gentes, Cic.: pacatissimae Syriae gazae, Cic. – m. Dat., huic pacatus esse, friedlich gegen diesen ...
sē-cerno , crēvi, crētum, ere, ab - od ... ... u. Abl., alqm e grege imperatorum velut inaestimabilem, Liv.: monile ex omni gaza, Suet. – poet. m. bl. Abl., me nympharum chori secernunt ...
at-trecto (ad-trecto), āvī, ātum, āre (ad u ... ... etw. greifen = etw. sich gegen Gebühr anzueignen suchen, regias gazas, Liv.: insignia summi imperii, fasces securesque, Liv.: alienam rem, Mas. ...
2. Anthēdōn , onis, f. (Ἀνθηδ ... ... u.s. – II) Hafenstadt im südlichen Palästina, in der Nähe von Gaza, von Herodes dem Gr. »Agrippias« gen., Plin. 5, 68.
arcārius (archārius), a, um (arcano. I, 2, b), ... ... . ICt.: pontificalis, Symm.: provinciae Achaiae, Inscr.: arcarii Caesariani, ICt.: arcarii gazae, civitatis, Vulg.: archariis invident pondera, Sidon. ep. 5, 7.
Ptolemaeus (Ptolomaeus), ī, m. (Πτολε ... ... , poet. = ägyptisch, aula, Auson. Mos. 311: gazā Ptolemaide, Sidon. carm. 5, 467. – subst., a) Kleopatra ...
Buchempfehlung
Schon der Titel, der auch damals kein geläufiges Synonym für »Autobiografie« war, zeigt den skurril humorvollen Stil des Autors Jean Paul, der in den letzten Jahren vor seiner Erblindung seine Jugenderinnerungen aufgeschrieben und in drei »Vorlesungen« angeordnet hat. »Ich bin ein Ich« stellt er dabei selbstbewußt fest.
56 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro