ab-sorbeo , buī, ēre, hinunterschlürfen, schlürfend hinunterschlucken ... ... lens optima, quae omnem aquam absorbet, Plin. – übtr., hunc absorbuit aestus gloriae, verschlang gleichs. = riß mit sich fort, Cic.: tribunatus absorbet meam ...
sub-necto , nexuī, nexum, ere, I) unten anknüpfen ... ... , 7), fabulam, Iustin.: non invitus huic subnecto Daphnidem, Val. Max.: cui gloriae feminarum dedecus subnectam, Val. Max.: deinde callide subnectit confictas a se epistulas ...
obtrecto , āvī, ātum, āre (ob u. tracto), ... ... ihm Abbruch tun, m. Dat., alci, Cic.: gloriae, laudibus alcis, Liv.: legi alcis, Cic.: inter se, Nep.: m ...
... rapinarum, Cic. – c. cognitionis et scientiae, Cic.: gloriae, maioris gloriae, Cic.: c. gloriae nimia, Cic.: honorum, Cic.: c. ... ... Ter.: duci (ductus) cupiditate pecuniae vel gloriae, Scrib. – efferri gloriae cupiditate, Cic. – explere cupiditates ( ...
cōnsector , ātus sum, ārī (Frequ. v. consequor), ... ... nach etw. streben u. trachten, omnes umbras falsae gloriae, Cic.: umbram virtutis, Val. Max.: opes aut potentiam, Cic.: verba, ...
chorāgium , ī, n. (χοράγιο ... ... , 20: feralium nuptiarum, Apul. met. 4, 33: ut aliquod fragile choragium gloriae comparetur, Cornif. rhet. 4, 63. – II) (als t. ...
superstes , stitis (super u. sto), I) derdabeisteht, ... ... liberi snperstites essent, Cic.: s. filio pater, Liv.: s. patriae, Hor.: gloriae suae, Liv.: Agricola posteritati narratus et traditus superstes erit, Tac.: videbatur vivere ...
mūnificus , a, um (munus u. facio), I) ... ... munifici comesque amicis nostris videamur viri, Lucil. fr.: m. Genet., omnis gloriae m., Apul.: munificus laudis, sed non et prodigus auri, Claud. IV. ...
im-modicus , a, um (in u. modicus), ... ... immodici, Lucan.: tum verbis tum rebus immodicus, Suet. – m. Genet., gloriae, Vell.: laetitiae, Tac.: libidinis, Col.: cupiditatis, Itin. Alex.: fugae, ...
succrēsco (sub-crēsco), crēvī, crētum, ere, I) unten ... ... mediocris orator vestrae quasi succrescit aetati, Cic. de or. 3, 230: se gloriae seniorum succrevisse, sei nachgereist, Liv. 10, 13, 7.
lēnōcinor , ātus sum, ārī (leno), eig. Kuppelei ... ... usw., feritati arte, Tac.: formae puerorum virilitate excisā, Quint.: lenocinatur gloriae meae, ut videar etc., Sen. rhet.: libro novitas lenocinatur, Plin. ep ...
hērēditās , ātis, f. (heres), die Erbschaft ... ... , Cic.: multas hereditates bonitate consequi, Nep. – b) übtr., her. gloriae, Cic.: scientiae, Iustin. – / Genet. Plur. öfter hereditatium, ...
praecipuus , a, um (prae u. capio), vor ... ... censuerunt), Liv.: praecipuam sortem periculi petere, Liv.: ut nemo unus inde praecipuum quicquam gloriae domum invidiaeque ferret, Liv.: quod vir talis etiam praecipuum (eine besonders empfindliche ...
inter-venio , vēnī, ventum, īre, dazwischen-, dazukommen, - ... ... .: alci quiritanti, jmd. um Hilfe rufend treffen, Liv.: alienae gloriae (bei anderer Ruhmestaten), Tac.: num parum tempestivus interveni secretum consilium et ...
ambitiōsus , a, um, Adi. m. Compar. (ambitio), ... ... Plur. subst., omitto, quae perferant quaeque patiantur ambitiosi honoris causā, laudis studiosi gloriae causā, Cic. – β) voll Streben nach Auszeichnung usw. übh., ...
curriculum , ī, n. (curro), I) aktiv: 1) ... ... bes. von der Laufbahn des Lebens usw., exiguum vitae curriculum natura circumscripsit, immensum gloriae, Cic.: recte et honeste curriculum vivendi a natura datum conficere, Cic.: versari ...
1. candidātus , a, um (candidus), weiß gekleidet, ... ... machen kann, candidatus (Bewerber) non consulatus tantum, sed immortalitatis et gloriae, Plin. pan.: c. eloquentiae, Quint.: c. crucis, der bald ...
celebrātus , a, um, PAdi. m. Compar. u. ... ... . – Scipio parum factis fortibus, partim suāpte fortunā quādam ingentis ad incrementa gloriae celebratus, Liv. – c) oft angewendet, häufig, celebrata apud ...
posteritās , ātis, f. (posterus), I) die künftige ... ... posteritatemque (Andenken bei der Nachwelt) prodere, Cic.: u. so cupiditas gloriae extendatur maximaque pars eius in memoriam ac posteritatem promineat, Liv.: in ...
obtrectātio , ōnis, f. (obtrecto), die mißgünstige Verkleinerung, ... ... (Eifersüchteleien), Cic. ep.: m. obj. Genet., laudis, Caes.: gloriae alienae, Liv.: m. Praepp., obtrectätio atque invidia adversus crescentem in dies ...
Buchempfehlung
Nachdem Christian Reuter 1694 von seiner Vermieterin auf die Straße gesetzt wird weil er die Miete nicht bezahlt hat, schreibt er eine Karikatur über den kleinbürgerlichen Lebensstil der Wirtin vom »Göldenen Maulaffen«, die einen Studenten vor die Tür setzt, der seine Miete nicht bezahlt.
40 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro