habitātor , ōris, m. (habito), der Bewohner, ... ... civitas habitatoribus vacua, Amm. 24, 2, 3: Balearium insularum habitatores, Veget. mil. 1, 16: feri sunt illic habitatores pagorum omnium atque pugnaces, Amm. 23, 6, 44: ...
habitātio , ōnis, f. (habito), I) das ... ... meton.: 1) die Wohnung, sumptus habitationis, Cic.: mercedes habitationum annuae, Hausmiete, Mietzins, Caes.: haec mihi dedita est habitatio, Plaut. – 2) der Mietzins, ...
habitātrīx , trīcis, f. (Femin. zu habitator), ... ... absol., anima est habitatrix, caro habitaculum, Augustin. serm. 368, 1. – m. ... ... semper blanda hab., Isid. orig. 12, 7, 60: habitatrices eas (feras) malarum solitudinum nominatis, Iul. Val. 3, ...
inhabitātor , ōris, m. (inhabito), der Bewohner, Ulp. dig . 9, 3, 5. § 12 u. 47, 5, 1. § 6 u. Eccl.
inhabitātio , ōnis, f. (inhabito), das Bewohnen, konkr. = die Wohnung, Eccl.
cohabitātor , ōris, m. (cohabito), der Zusammenwohner mit jmd., Eccl.
cohabitātio , ōnis, f. (cohabito), das Beisammenwohnen, Eccl.
inhabitātrīx , trīcis, f. (Femin. zu inhabitator), die Bewohnerin, domorum (v. der Turteltaube), Isid. orig. 12, 7, 60 zw. (Lindsay habitatrix).
cohabitātrīx , trīcis, f. (Femin. zu cohabitator), die Zusammenwohnerin mit jmd., Eccl.
habitātiuncula , ae, f. (Demin. v. habitatio), eine kleine Wohnung, Salv. de gub. dei 5, 38 u.a. Eccl.
circumhabitātōrēs (circum u. habito) = περίοικοι, die Umwohner, Nachbarn, Gloss. II, 403, 37.
... quidem habitari, coli, Liv.: raris habitata mapalia tectis, Verg.: agellus habitatus quinque focis, Hor.: campi olim uberes magnisque urbibus habitati, Tac.: vestigia habitati quondam soli, Plin.: quae ... ... quis tanti (für diesen Preis) habitat, Vell.: populus habitat duabus urbibus, Liv.: h. locis ...
Nūrsia , ae, f., Stadt im Norden des Sabinerlandes, j. ... ... Norcia, Suet. Vesp. 1, 3: frigida, Verg. Aen. 7, 715: habitata pruinis, Sil. 8, 418; vgl. Heinrich Iuven. 10, 74. ...
salūber , bris, bre, u. gew. salūbris , e ... ... (Ggstz. pestilens), a) eig.: aëres locorum salubres, Vitr.: habitatio, Vitr.: natura loci, Cic.: annus salubris, Cic.: Phoebe saluber ...
vīcīnia , ae, f. (vicinus), die Nachbarschaft, ... ... .: in nostra vicinia, Cic. – Genet. viciniae partit., proxumae viciniae habitat, Plaut.: quandam vidi virginem hic viciniae, Ter.: commigravit huc viciniae, Ter. ...
... eius orae, quae spectat aestivom orientem, inhabitatur illa regio, Plin.: istoc corpus inhabitatum diu pone, Sen. ep. 102, 27: übtr., variae indumentorum ... ... (= getragen) wird, Tert. de pall. 3: terram miseriae sempiternus horror inhabitat, Vulg. Iob 10, 22. – II) intr. ...
com-migro , āvī, ātum, āre, hinwandern, -ziehen, huc, Plaut.: istuc, Turpil. fr.: huc habitatum, Ter.: ex Anactorio huc, Plaut.: ex Andro huc viciniam (al. viciniae), Ter.: e Germania in Gallias, Tac.: rus ad illas ...
conductor , ōris, m. (conduco), I) der Mieter ... ... 21: ferrariarum, Corp. inscr. Lat. 3, 4788 u. 5036: mercedes habitationum annuas conductoribus donare, Caes.: adeo rarum est invenire idoneos conductores (sc. agrorum ...
inundātio , ōnis, f. (inundo), die Überschwemmung, ... ... , Suet: cum inundatio ex lacu Albano facta esset, Liv. epit: inundationibus quicquid habitatur obducet, Sen.: m. subj. Genet., maris, Sen.: amnis, Val ...
quater-geminus , a, um = quadrigeminus, vierfach, ista vis qu., Augustin. de civ. dei 7, 24 in.: habitatio, Oros. 2, 6, 10.
Buchempfehlung
Erst 1987 belegte eine in Amsterdam gefundene Handschrift Klingemann als Autor dieses vielbeachteten und hochgeschätzten Textes. In sechzehn Nachtwachen erlebt »Kreuzgang«, der als Findelkind in einem solchen gefunden und seither so genannt wird, die »absolute Verworrenheit« der Menschen und erkennt: »Eins ist nur möglich: entweder stehen die Menschen verkehrt, oder ich. Wenn die Stimmenmehrheit hier entscheiden soll, so bin ich rein verloren.«
94 Seiten, 5.80 Euro