diēta , ae, f., s. diaeta.
arieto , āvī, ātum, āre (aries), stoßen ... ... .: quae casus incitat saepe turbantur et cito arietant, Sen.: acies inter se arietant, stoßen heftig aufeinander, Sen.: ... ... Sen.: nihil enim pravi, nihil lubrici superest: nihil in quo arietet aut labet, Sen. – B) ...
Cāiēta , ae. f. u. Cāiētē , ēs, f. (Καιήτη), I) ... ... Vict. orig. gent. Rom. 10, 3 sq. – Dav. Cāiētānus , a, um, kajetanisch, bei Kajeta, villa, Val. ...
anxietās , ātis, f. (anxius), I) die Ängstlichkeit (als Hang zur Bangigkeit, als Charakterzug; dagegen angor die Angst als einmalige, vorübergehende Aufregung; vgl. Cic. Tusc. 4, 27), anx. animi, Ov.: ...
ēbrietās , ātis, f. (ebrius), die Trunkenheit, ... ... Hor. u.a.: Plur., ebrietates (Berauschungen), Sen. ep. 24, 16. Col. 1. ... ... 13, 45. – II) meton., berauschendes Getränk, miscere ebrietatem, Vulg. Isai. 5, 22.
dubietās , ātis, f. (dubius), der Zweifel, ... ... 19. Amm. 22, 14, 4: dubietatem augere, Amm. 20, 4, 6: naevum dubietatis excludere, Cassiod. in psalm. 33, 20: Plur., super cuius obitu dubietates emersere complures, Amm. 25, 10, 12.
dietēris , ridis, f. (διετερίς), ein Zeitraum von zwei Jahren, Censor. 18, 2.
Carietēs , um, hispanische Völkerschaft, Plin. 3, 26. Corp. inscr. Lat. 5, 4373 (wo Genet. -um).
Appietās , ātis, f., s. Appius.
arietīnus , a, um (aries), I) vom Widder kommend, Widder-, testiculi, Cornif. rhet.: cornu, Plin., cornua, Solin.: ungula, Plin.: caput, Amm. – II) dem Widderkopfe ähnlich, cicer, Col. u.a. – übtr ...
arietātio , ōnis, f. (arieto), das Aufeinanderstoßen wie die Widder, arietatio magnorum inter se corporum et attritus, Sen. nat. quaest. 5, 12, 5.
anxietūdo = anxitudo (w. s.), Augustin. conf. 9, 3 u.a. Eccl.
abietālis , e, = abiegnus, hasta, Serv. Verg. Aen. 11, 667.
abietārius , a, um (abies), zum Tannenholz-, übh. zum ... ... negotia, Holzhandel, Paul. ex Fest. 27, 11. – subst., abietarius, ī, m., der Tischler, Vulg. exod. 35, ...
dīmidietās , ātis, f. (dimidius), die Hälfte, Pompei. gr. 4. § 8. p. 124, 29 K. Chalcid. Tim. 10. 15. 38. 64. Boëth. Arist. anal. pr. 1, 38.
arietīllus , ī, m. (Demin. v. arietinus), der Schöps, Petr. 39: auch adiect. arietillus, a, um = arietinus, cicer, quod arietillum vocatur, Col. 2, 10, 20.
associetās (adsocietās), ātis, f. (associo), das Beigeselltsein, die Gesellschaft, Cod. Theod. 13, 5, 14. § 2.
arietārius , a, um (aries), zum Sturmbock gehörig, des Sturmbocks, testudo, Vitr. 10, 19 (13), 2: machina, Vitr. 10, 19 (13), 6.
cōnsocietās , ātis, f. (consocio), die enge Verbindung, Augustin. mus. 5, 7, 15.
contrārietās , ātis, f. (contrarius), die Gegensätzlichkeit, der Gegensatz, dah. auch der Widerspruch, Plot. Sacerd. de metr. 3, 11. § 11. p. 546, 1 K. Prisc. 14, 24. ...
Buchempfehlung
Der junge Wiener Maler Albrecht schreibt im Sommer 1834 neunzehn Briefe an seinen Freund Titus, die er mit den Namen von Feldblumen überschreibt und darin überschwänglich von seiner Liebe zu Angela schwärmt. Bis er diese in den Armen eines anderen findet.
90 Seiten, 5.80 Euro