... epist. 53, 1: Plur., Livii, Männer wie Livius, Vopisc. Prob. 2, 7: appell., Iosephus Graecus Livius, ein Livius in griech. Sprache, Hieron. epist. ... ... exercitus, des Konsuls M. Livius, Liv.: charta, nach der Livia benannt, Plin.
clīvia (= declivia) loca, abschüssige Örter, Gromat. vet. 24, 7 u.a.
1. līvido , āre (lividus), bleifarbig machen, Paul. Nol. carm. 21, 620.
2. livīdo , inis, f. = libido (w. s.), Edict. Diocl. praef. § 20.
oblīvio , ōnis, f. (obliviscor), I) das Vergessen, ... ... etw. vergißt, Liv.: omnes oblivio alta suppressit, Sen.: iniurias oblivione contriveram, hatte vergessen, ... ... Vergessenheit, Suet.: omnium factorum dictorumque oblivio, Suet., od. discordiarum oblivio, Iustin., Amnestie. – ...
līvidus , a, um (liveo), bleifarbig, ... ... 28 wahrsch. unecht), offendet te lividus malignitate, Sen.: differ opus, livida lingua, tuum, Ov. – v. Lebl., lividiorem sententiam dixit, Sen. rhet.: oblivio, der Neid, der anderer Verdienste ...
clīvius , a, um (nach Bugge N. Jahrb. 1872 ... ... clu-i-vius, wie solivius, von einem veralteten cluo = κωλύω), etwas zu tun ... ... auspicia, Paul. ex Fest. 64, 10. – Plur. subst. clīviae (sc. aves), die Unheilverkünderinnen, ...
dēclīvis , e (de u. ... ... abfallend, abschüssig (Ggstz. acclivis), I) eig.: locus declivis ac praeceps, Liv.: collis ab ... ... propiore feruntur, Ov.: sopitus ex semita proclivi ruit in declive, Liv.: haec declivia et devexa, diese abfallenden u ...
acclīvis , e (ad clivum), bergan sich erhebend, sanft ansteigend (Ggstz. declivis), stadium, Lucil. fr.: pars viae, Cic.: aditus leniter accl., ... ... ex Fest. 59, 16. – neutr. pl. subst., utrimque acclivis pariter declivia iungit, Manil. 2, 230 (233).
olīvitās , ātis, f. (oliva), die Olivenlese, die ... ... Constant. 13, 3 B. Min. Fel. 17, 7: Plur., largissimae olivitates, Colum. 1, 1, 5.
oblīvium , iī, n. (obliviscor), poet. u. nachklass. Nbf. v. oblivio, die Vergessenheit, Sing., Tac. hist. 4, ... ... oft im Plur., Lucr., Verg. u.a. Dichter: alcis rei oblivia agere, Ov., od. ...
oblīvius , a, um (oblino), überspült, überwaschen, bildl., verba, von Wörtern, denen man nicht ansehen kann, ob sie fremd od. einheimisch sind, Varro LL. 5, 10. Vgl. obluvium.
olīvifer , fera, ferum (oliva u. fero), Oliven tragend, Mutusca, das an Ölbäumen reiche, Verg.: arva, v. Sabinerlande, Ov.: corona, von Ölzweigen, Mart.
olīvitor , ōris, m. (oliva), der Ölbaumgärtner, -pflanzer, Sidon. epist. 2, 9, 1.
zēlivira , ae, f. (zelus u. vir), die Eifersüchtige, Tert. de exhort. ad castit. 9.
Līviānus , a, um, s. Līvius a. E.
... ) eig.: solum proclivum, Varro: via proclivis, Liv.: ex semita proclivi ruit in declive, Liv.: omnia proclivia sunt, facile descenditur, Sen ... ... zu tun, illa facilia, proclivia, iucunda, Cic.: omnia sibi proclivia fore sperabant, Auct. b. ...
Clīvicola , ae, f., die Göttin der Auf- u. Abgänge an den Hügeln Roms, Tert. adv. nat. 2, 15.
līvidulus , a, um (Demin. v. lividus), etwas neidisch, etwas scheelsüchtig, Iuven. 11, 110.
dēclīvius , Adv. compar. (declivis), abschüssiger, Cassiod. hist. eccl. 12, 9.
Buchempfehlung
Nach Caesars Ermordung macht Cleopatra Marcus Antonius zur ihrem Geliebten um ihre Macht im Ptolemäerreichs zu erhalten. Als der jedoch die Seeschlacht bei Actium verliert und die römischen Truppen des Octavius unaufhaltsam vordrängen verleitet sie Antonius zum Selbstmord.
212 Seiten, 10.80 Euro