1. marrubium , iī, n., Andorn, eine Pflanze, Colum. poët. 10, 256. Plin. 14, 105 u. 20, 241 sqq. Scrib. Larg. 100 u. 167.
2. Marrubium , - bius , s. Marruvium.
prasius , a, um (πράσιος), lauchgrün, subst., I) prasius, iī, m ... ... ) prasion (-ium), īī, n., eine Pflanze, weißer Andorn (Marrubium vulgare, L.), Plin. 20, 241.
chondris , is, f., eine Pflanze, der dostartige Andorn (Marrubium Pseudodictamnus, L.), Plin. 25, 92.
Marruvium (Marrubium), iī, n., alte Hauptstadt der Marser, am östl. Ufer des Lacus Fucinus, j. S. Benedetto, Sil. 8, 507. – Dav.: a) Marruvius , a, um, marruvisch, gens, die Marser, ...
pycnocomon , ī, n. (πυκνόκομον), eine Pflanze, nach Kolumna der Teufelsabbiß (Scabiosa succisa, L.), nach Sprengel andornartiger Wolfstrapp (Leonurus Marrubiastrum, L.), Plin. 26, 57.
melittaena , ae, f. (μελίτταινα), I) = melisphyllum, Plin. 21, 149. – II) = 2. marrubium, Ps. Apul. herb. 45.
linostrophon , ī, n. (λινόστροφον) = marrubium, eine Pflanze, Andorn, Plin. 20, 241.
valeo , valuī, valitūrus, ēre (zu gotisch waldan, ahd ... ... valent, Gell. – γγ) m. Infin., die Kraft haben, marrubii sucus et porri valet eiusmodi necare animalia, Colum.: sandaracha valet purgare, sistere, ...
2. pīnso u. pīso , ātus, āre, ... ... efficiant pisando, ut etc., Compend. Vitr. 30. p. 312, 28 Rose: marrubium pinsatum, ibid. 13. p. 59: cornu caprae pisatum, Placit. de ...
prō-mitto , mīsī, missum, ere, vorwärts-, vor-, hervorgehen ... ... sublinere meo patri, Plaut. merc. 631 (vgl. rud. 540): tepefactum (marrubi sucum) vomicas rumpere, purgare, persanare promittens, Plin. 20, 244: mit ...