Neāpolis , polis, Akk. polim u. polin, ... ... ōrum, m., die Einwohner von Neapolis, die Neapolitaner, Cic.: Neapolitānum, ī, n., ... ... (Νεαπολίτης), aus Neapolis gebürtig, ein Neapolitaner, ...
Sichem , f. indecl., Stadt in Palästina, Hauptstadt von Samaria, später Neapolis Flavia genannt, j. Nabulus, Naplus od. Naplusa, Vulg. genes. 12, 6 u.a.: Samaritis Sichem, Iuvenc. 2, 246.
Sēbēthos (Sēbētos), ī, m., ein Flüßchen in Kampanien bei Neapolis, Stat. silv. 1, 2, 263: als Flußgott, Corp. inscr. Lat. 10, 1480. – Dav. Sēbēthis (Sēbētis), idis, f., sebethisch, nympha ...
Novāpolis , s. Neāpolis.
Parthenopē , ēs, f. (Παρθενόπη), alter Name der Stadt Neapolis von der Sirene Parthenope, die dort begraben sein soll (s. Sil. 7, 34), Verg. georg. 4, 564. Ov. met ...
Palaepolis , Akk. polim, f. (Παλαίπολις), Altstadt, der ältere Teil der Stadt Neapolis (no. II) in Kampanien, Liv. 8, 22. § 5 ...
īnstar , n. indecl. (aus instare), eig. das Einstehen ... ... instar erat, Cic.: Erana, quae fuit non vici instar, sed urbis, Cic.: Neapolis et Tycha, nomina ea partium urbis et instar urbium sunt, Liv.: unique ...
vocito , āvī, ātum, āre (Intens. v. voco), ... ... proditor Servius Romanus vocitatus (est), Liv.: ao eo (verbo Graeco νέος) itaque Neapolis illorum Novapolis ab antiquis nostris vocitata, Varro LL.: illum percussā monetā Augustum esse ...
ōtiōsus , a, um (otium), reich an Muße, ... ... .a.: numquam se minus otiosum esse quam cum otiosus (esset), Cic.: otiosa Neapolis, mußereich, Hor.: Plur. subst. m. Genet., studiorum otiosi, ...
Palaestīna , ae, f. u. - īnē , ēs, ... ... palästinensisch, Neapolitani Palaestinenses, die paläst. Neapolitaner = Einwohner der Stadt Neapolis (Flavia) in Palästina, des Sichem der Bibel, j. Nabulus, ...