rēptātus , ūs, n. (repto), das Kriechen der Schnecke, Tert. de anim. 10: übtr., der Gewächse, Plin. 14, 13.
rēpto , āvī, ātum, āre (Intens. v. repo), ... ... tr. etw. bekriechen; nur im Partic. Perf. Pass., ager reptatus (sc. ab angue), Stat.: teneroque reptatus amnis Achilli, Claud.