cohortātus , ūs, m. (cohortor), das Zusprechen, Zureden, cohortatibus suis plebem corroboraverunt, Pass. Montan. 13.
cor-rōboro , āvī, ātum, āre (con u. roboro), ... ... II) übtr.: mens hominis philosophiam ipsam corroborat, Cic.: coniurationem nascentem non credendo corroboraverunt, Cic.: admonitio corroborabit rectam de bonis malisque sententiam, Sen. – im ...