quandō-cumque (- cunque ), Adv., zu welcher Zeit nur ... ... ista gens suas litteras dabit, Cato b. Plin.: qu. trahunt invisa negotia Romam, Hor.: qu. fors obtulerat, Auct. b. Alex.: qu. mihi poenas ...
persevērātio , ōnis, f. (persevero), I) die Beharrung ... ... Fortsetzung von etw., Donat. Ter. Andr. 5, 4, 32. Gromat. vet. 192, 5: pers. sempiterna, Interpr. Iren. 4, 38, ...
amplificātor , ōris, m. (amplifico), der Erweiterer, Vergrößerer, Mehrer, I) eig.: urbis Romae, Corp. inscr. Lat. 6, 1142: conditor atque amplificator orbis Romani Const. Maximus, Corp. inscr. Lat. 8, 1179. – II) ...
observābilis , e (observo), I) beobachtbar, bemerkbar, Sen ... ... pl. subst., quae alia observabilia in finibus sunt, die üblichen Zeichen, Gromat. vet. 151, 24. – II) bemerkenswert, Apul. met. ...
rēctiangulus , a, um (rectus u. angulus) = ὀρθόγωνος, rechtwinkelig, Gromat. vet. 378, 15 (= Boëth. art. geom. p. 376, 7 Fr.) u.a. – subst., rēctiangulum, ī, n., das rechtwinkelige ...
dēterminātio , ōnis, f. (determino), die Abgrenzung, Grenze, Gromat. vet. 244, 14 u. (Plur.) 202, 16: aether extrema ora et det. mundi, Cic. de nat. deor. 2, 101. – übtr., conclusio ...
quotus-cumque , quotacumque, quotumcumque, der wievielste nur, ... ... , pars, Tibull. 2, 6, 54. Chalcid. Tim. 127: locus, Gromat. vet. 113, 13 (wo Lachm. coto cumque loco). – / ...
pulverāticum , ī, n. (pulvis), das Trinkgeld, ... ... Cassiod. var. 12, 15, 7. Impp. Theodos. et Valentin. ap. Gromat. vet. 273, 6. Vgl. Du Cange Gloss. in v.
... Cels. 7, 26, 2. Colum. 5, 2, 1. Gromat. vet. 378, 3 u. 390, 9. – II) ... ... halbkreisrund, ager, Colum. 5, 2, 8 u. 9. Gromat. vet. 355, 14 u.a.
duodēcīmānus , ī, m. (duo u. dēcīdere), sc. ... ... der Zweiteiler = decimanus (als t.t. der Feldmesser). Gromat. vet. 28, 14 u. 167, 10 sqq.; vgl. Rudorff ...
caryophyllon , ī, n. (καρυόφυλλον), Nußblatt, eine Art Gewürz in Indien, Gewürznägelein, Gewürznelke (Caryophyllus aromaticus, L.), Plin. 12, 30.
intercīsīvus , a, um (intercīdo), zum Zerschneiden geeignet, zerschneidend, vernichtend, limites, Gromat. vet.: ager, durch limites intercisivi durchschnitten, ibid. (s. Rudorff Bd. 2. S. 296 u. 362).
acūtiangulum , ī, n. (acutus u. angulus), der spitze Winkel (als Übersetzung von ὀξυγώνιον), Gromat. vet. p. 378, 18 u. p. 390, 10.
epipedonicus , a, um (επί u. πέδον), ... ... in der Mitte der Zenturien stehend (rein lat. medius), termini, Gromat. vet. 213, 9 u. 409, 20: ager, Gromat. vet. 247, 12.
occupātōrius , a, um (occupo), zur Besitznahme gehörig, ager, in Besitz genommen, Gromat. vet. 2, 20; 5, 23 u.a.: condicio, ibid. p. 153, 4: licentia, ibid. 284, 7.
quadrifīnium , iī, n. (quattuor u. finis), ein Ort, wo vier Grenzen zusammenstoßen, der Kreuzweg, Gromat. vet. 2, 5; 10, 3 u.a. Isid. orig. ...
sciothēricon , ī, n. (σκιοθηρικόν), die Sonnenuhr, Plin. 2, 178. – ... ... sciothērum , ī, n. (σκιόθηρον), Gromat. vet. 189, 1.
dīverticulum , ī, n. (diverto), der Scheideweg, Gromat. vet. 374, 24 (wo das Wort erklärt wird). – Sonst nur Variante od. Nbf. von deverticulum, w.s.
quadrifīnius , a, um (quadrifinium), vier Grenzen bezeichnend, am Kreuzwege stehend, terminus, Gromat. vet. 250, 3 u. 27; 343, 28 u.a.
aequidistāns , antis (aeque distans), gleich weit entfernt voneinander, parallel, circuli, Mart. Cap. 8. § 817: ordines, Gromat. vet. p. 13, 14 u. 129, 20.
Buchempfehlung
Die beiden Schwestern Julchen und Lottchen werden umworben, die eine von dem reichen Damis, die andere liebt den armen Siegmund. Eine vorgetäuschte Erbschaft stellt die Beziehungen auf die Probe und zeigt, dass Edelmut und Wahrheit nicht mit Adel und Religion zu tun haben.
68 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro