sues , s. 1. sus.
... 8497. – Sing. Suēbus, ī, m., ein Suebe, Claud. IV. ... ... ; in Eutr. 1, 394: Suēba, ae, f., eine Suebin, Caes. b.G ... ... u. 45. – C) Suēbicus , a, um, suebisch, mare, Tac. ...
Suēvī , Suēvia , Suēvicus , s. Suēbī.
... . – Dav.: A) Suessānus , a, um, suessanisch, municeps, Cic. ad Brut.: subst., in Suessano, im Suessanischen, Cato: Suessānī, ōrum, m., die Einwohner ... ... . 4756. – B) Suessās , ātis, aus Suessa, suessatisch, ollulae, Gargil. ...
suēsco , suēvī, suētum, ere, (Inchoat. v. *sueo ... ... ich pflegte usw., mittere suevit, Lucr.: ubi cubitare sueverat, Amm.: u. synkop ... ... , wie du pflegst, Cic.: suemus, Lucr.: suerunt, Cic. poët.: suesse, Lucr. – II) tr. ...
suētus , a, um, PAdi. (v. suesco ... ... Tac.: plebs circo ac theatris sueta, Tac.: latrociniis, Tac.: lasciviae, Tac.: mit folq. ... ... , gewohnt, contubernium, Tac.: cibaria, Apul.: Cheruscis sueta apud paludes proelia, Tac. – subst., suēta, ...
suēmus = suevimus, s. suēsco, Lucr. 1, 60 u.a.
mānsuēs , is u. ētis (manus u. ... ... mansues, Gell. 5, 14, 21: Akk. Sing. mansuem, Varro sat. Men. 364. Apul. met. 11, 8: Akk. Plur. mansues, Apul. met. 7, 23: Akk. ...
cōn-sueo , ēre, gewohnt sein, pflegen, eine bloß nach Analogie angenommene ... ... . Prisc. 10, 15); denn Prop. 1, 7, 5 ist consuemus zsgz. für consuevimus.
īnsuētē , Adv. (insuetus), wider Gewohnheit, Cael. Aur. de morb. chron. 5, 3, 54. – Compar. b. Augustin. epist. 137, 5.
suellus , ī, m. (Demin. v. sus), das Schweinchen, Aldh. de re gramm. in Class. auct. 5, 558.
as-suēsco (adsuēsco), suēvī, suētum, ere (*assueo), I) tr. an ... ... 23. – / Über die synkop. Formen assuesti, assuerim, assueram, assuesse, s. Neue-Wagener Formenlehre 3 Bd. ...
assuētus (adsuētus), a, um (assuesco), I) Part. Perf. ... ... 3: tripudia Hispanorum suae cuique genti assueta, Liv.: Romanis Gallici tumultus assueti, Liv.: assuetam sibi causam suscipit, Vell. – Abl. ... ... collis cultores, Liv.: duces assueti militibus, Liv.: subst., assueti, die gewohnte Umgebung, ...
dē-suēsco , suēvī, suētum, ere, I) tr. abgewöhnen, entwöhnen ... ... d. vocem, Apul.: res desueta, Liv.: desueta sidera, meinen Augen entwöhnte, Ov.: voces ... ... desueta silvis, Lucan.: fera desueta rabiem, Stat.: desueta corda, Verg.: mit folg. ...
2. īnsuētus , a, um (in u. suesco), I) eine Sache ... ... Akk., ad stabilem pugnam, Liv.: corpora insueta ad onera portanda, Caes. – m. Infin ... ... ungewöhnlich, species, Liv.: solitudo, Liv.: iter, Verg.: poet., insuēta (n. pl.) ...
īn-suēsco , suēvī, suētum, ere, I) intr. sich an etwas gewöhnen, ... ... hoc me, Hor.: pecus aquā, Colum.: insuesci debent, Colum.: ita se a pueris (von Jugend an) insuetum, Liv. 24, 48, ...
Suessula , ae, f., kleiner Ort in Samnium, am ... ... Corp. inscr. Lat. 10, 3764. – Plur. subst., Suessulānī, ōrum, m., die Einwohner von Suessula, die Suessulaner, Liv. 8, 14, 11. Corp. ...
mānsuētē , Adv. (mansuetus), zahm, sanft, gelassen, ohne Murren, ... ... audimus aut legimus, Cic. Marc. 9: adeo tum imperio meliori animus mansuete oboediens erat, ut etc., Liv. 3, 29, 3. – Compar., civilius atque mansuetius versari, Apul. met ...
mānsuēto , āre (mansuetus), zähmen, bändigen, Vulg. sapient. 16, 18 u.a. Eccl.
cōnsuētē , Adv. (consuetus), wie gewöhnlich, Amm. 23, 2, 8. Cass. Fel. 1 u. 36.
Buchempfehlung
Die beiden betuchten Wiener Studenten Theodor und Fritz hegen klare Absichten, als sie mit Mizi und Christine einen Abend bei Kerzenlicht und Klaviermusik inszenieren. »Der Augenblich ist die einzige Ewigkeit, die wir verstehen können, die einzige, die uns gehört.« Das 1895 uraufgeführte Schauspiel ist Schnitzlers erster und größter Bühnenerfolg.
50 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Im nach dem Wiener Kongress neugeordneten Europa entsteht seit 1815 große Literatur der Sehnsucht und der Melancholie. Die Schattenseiten der menschlichen Seele, Leidenschaft und die Hinwendung zum Religiösen sind die Themen der Spätromantik. Michael Holzinger hat elf große Erzählungen dieser Zeit zu diesem Leseband zusammengefasst.
430 Seiten, 19.80 Euro