timeo , uī, ēre, I) etw. od. jmd. ... ... .: neque timerent, ne circumvenirentur, Caes.: timeo, ne non impetrem, Cic.: timeo, ut sustineas, Cic.: quia nihil ... ... timeo, Cic.: quid possem, timebam, Cic.: quo sint eruptura, timeo, Cic.: so auch mit ...
per-timeo , ēre, sich sehr fürchten, angst u. bange sein, Vulg. 1. Petr. 3, 6. Firm. math. 8, 9. – Perf. s. pertimēsco.
subtimeo , ēre, insgeheim fürchten, eine geheime Furcht (Angst) haben, mit folg. ne u. Konj., Cic. Phil. 2, 36.
prae-timeo , ēre, vorher fürchten, -in Furcht sein, sibi, seinetwegen, Plaut. Amph. prol. 29: nihil est nec miserius nec stultius quam praetimere, Sen. ep. 98, 7: quasi quaedam pusillitas animi est aut praetimentis aut desperantis, ...
sīn (sī u. enklitisches ne), Coni., wenn aber ... ... mit vorhergeh. si, nisi u. dgl., si relinquo, eius vitae timeo: sin opitulor etc., Ter. – u. so oft si... sin, ...
hui! Interj., Ausruf des Staunens, der Verwunderung, des Unwillens, ... ... Plaut. rud. 154: hui, quam diu de nugis! Cic.: hui, quam timeo quid existimes! Cic.: hui, quam velim scire, utrum ista sollicito animo an ...
timor , ōris, m. (timeo), die Furcht, Befürchtung, Besorgnis, bisw. auch Furchtsamkeit, Schüchternheit (Ggstz. animus [Mut], fortitudo [Entschlossenheit], audacia, fiducia), I) eig.: a) im allg., ...
timēns , entis, PAdi. (timeo), a) m. Genet., etw. fürchtend, sich vor etw. fürchtend, mortis, Lucr. 6, 1237. – b) absol., sich fürchtend, furchtsam, ängstlich, schüchtern, lepusculus, ...
timidus , a, um (timeo), furchtsam, schüchtern, verzagt, scheu, behutsam (Ggstz. audax, fortis), v. Pers., Cic. u.a.: quibus res timida et turbida est, die in Angst u. Verlegenheit sind, Plaut.: animus ...
timēsco , ere (Inchoat. v. timeo), in Furcht geraten, Not. Tir. 43, 7.
timendus , a, um, PAdi. (timeo), zu fürchten, furchtbar, fürchterlich, grimmig, reges, Hor.: diva, Ov.: dentes, Hor.: vox. Hor. – m. ab od. de u. Abl., hostis adest dextra laevaque a parte ...
prō-palam , Adv., I) öffentlich, vor der Welt ... ... minari, Liv. – II) übtr., offenkundig, offenbar, metuo et timeo, ne hoc tandem propalam fiat nimis, Plaut. mil. 1348. – propalam ...
timefacio (timeo u. facio), ere, in Furcht setzen, nur in der Präs.-Form timefacit, Porph. Hor. sat. 1, 4, 126.
pertimēsco , timuī, ere (Inchoat. v. pertimeo), wegen etw. in äußerste Furcht (Bangigkeit, Sorge) geraten, um etw. sich ängstliche Sorge machen, angst u. bange werden, etw. sehr befürchten ...
timibundus , a, um (timeo), furchtsam, schüchtern, amor, Ven. Fort. carm. 6, 5, 165.
pertimefactus , a, um (pertimeo u. facio), in große Furcht versetzt, eingeschüchtert, Pacuv. tr. 302. Brut. in Cic. ep. 11, 20, 2.
ut , urspr. Form utī , arch. utei, ... ... der auch auf den Nebensatz mit übergeht), ut sis vitalis, metuo, Hor.: timeo, ut sustineas, Cic.: vereor, ut Dolabella ipse nobis prodesse possit, Cic. ...
2. nē , die urspr. u. eig ... ... est), weil in ihnen der Begriff eines vergeblichen Wunsches enthalten ist, s. timeo, metuo usw. – Wenn der abhängige Satz negativ ist, steht ne non, zB. timeo, ne non impetrem, Cic.: vereor, ne sufficere non possim, Curt.: ...
rēs , reī, f. (altind. ras, Gut, Besitz ... ... rerum (Welt) urbs Romana, Ov. – Genet. rerum pleonast., timeo quid rerum gesserim, Plaut.: quid rerum geritis? Plaut. u. Catull.: ...
mox , Adv. (altindisch makšú, eilend), bald, ... ... in der indirekten Rede, wie bald = ob nicht bald, timeo, quam mox nominer, Plaut.: provisam, quam mox vir meus redeat domum, ...
Buchempfehlung
Nach der Niederlage gegen Frankreich rückt Kleist seine 1808 entstandene Bearbeitung des Hermann-Mythos in den Zusammenhang der damals aktuellen politischen Lage. Seine Version der Varusschlacht, die durchaus als Aufforderung zum Widerstand gegen Frankreich verstanden werden konnte, erschien erst 1821, 10 Jahre nach Kleists Tod.
112 Seiten, 5.80 Euro