duis , altlat. = bis (zweimal), Cic. or. 153.
luis , s. luēs.
Druis , idis, f., s. 2. Dryas.
gruis , s. grūs.
anguis , is, c. ( litauisch angis; vgl. ahd. unc ... ... squameus, Verg.: volucres angues, Cic.: anguis ex columna lignea elapsus, Liv.: anguis in impluvium decidit de tegulis, Ter.: factum est, ut ab infima ara subito anguis emergeret, Cic. – Sprichw., als ...
ec-quis , ecquid , Pron. ... ... irgend jemand, -irgend etwas? ecquis in aedibus est? Plaut.: heus ecquis hic est? ist irgend jemand ... ... ecqui, zB. ecquis alius Sosia intust, Plaut.: velim respondeat, ecquis Latini nominis populus defecerit ...
equīso , ōnis, m. (equus), der Wärter u. Zureiter von Pferden, ... ... 8, 1; de deo Socr. 5; apol. 87: übtr., nautici equisones, Schiffer, Varro sat. Men. 276.
līquis , e = obliquus, Gromat. vet. 100, 1 sq. u. 414, 20 sq.
... allein: α) subst.: is aliquis, dieser Jemand, Cic.: quisquis est ille, si modo ... ... aliquis ex vobis, Cic.: aliquis ex iis, Petron.: aliquis de tuis, Cic.: ... ... , dicet aliquis forte, Vitr.: dixerit hic aliquis, Catull.: est aliquis, qui se inspici, aestimari ...
ēlinguis , e (ex u. lingua), I) ... ... u.a.: verb., brutus aut elinguis, Pacuv. fr.: mutus atque elinguis, Ggstz. facundus, Liv., ... ... Ggstz. garrulus, Val. Max.: mutus et elinguis (Ggstz. disertus), Tac. dial.: is vero ...
ex-unguis , e, ohne Klauen, -Krallen, Tert. de pall. 5.
exanguis , s. ex-sanguis.
ex-sanguis (exanguis), e, blutlos, ohne Blut, I) eig.: animantes, Lucr.: umbrae, Verg. u. Ov.: animae, Ov. – II) übtr.: a) erblaßt = tot, corpus, Verg. u ...
bilinguis , e (bis u. lingua), zweizüngig, doppelzüngig, I) eig. u. meton.: A) eig., scherzh. von wollüstig mit untergeschobenen Zungen sich Küssenden, Plaut. Pseud. 1260: tibias bilinguos (so!), mit zwei Klappen, Varr ...
exquīsītē , Adv. (exquisitus), genau, sorgfältig, gründlich, sein, ... ... eleganter atque exqu. dictum, Quint. – exquisitius a philosophis colligi, Cic.: exquisitius sermocinari, einen tiefsinnigen, schwer zu verstehenden Vortrag haben, Suet.: libri, quos de animalibus exquisitissime composuit, Gell. 13, ...
inquīsītē , Adv. (inquisitus v. inquiro), mit gehöriger Untersuchung, eingehend, Gell. 1, 3, 9. – Compar., Gell. 1, 3, 21.
impinguis , e (in u. pinguis), fett, Heges. 3, 26, 2.
ecquisnam , ecquō , s. ec-quis.
inquīsītio , ōnis, f. (inquiro), I) das ... ... A) als philos. t. t.: veri inquisitio atque investigatio, Cic. de off. 1, 13. – B) ... ... . t. t., die Einleitung einer gerichtlichen Untersuchung, eines inquisitorischen Verfahrens gegen jmd. ...
inquīsītor , ōris, m. (inquiro), I) der ... ... Suet. Caes. 1, 2: inquisitores algae, die selbst das Meergras durchsuchen, Iuven. 4, 49 ... ... . qu. 6, 13, 2: absol., Conon diligens et ipse inquisitor, Sen. nat. qu. 7, 3 ...
Buchempfehlung
Die Prosakomödie um das Doppelspiel des Dieners Truffaldino, der »dumm und schlau zugleich« ist, ist Goldonis erfolgreichstes Bühnenwerk und darf als Höhepunkt der Commedia dell’arte gelten.
44 Seiten, 3.80 Euro