vīvido , āre (vividus), beleben, natos, Mart. Cap. poët. 9. § 912.
vīvidē , Adv. (vividus), lebhaft, munter, rasch, vividius, Gell. 6 (7), 3, 53. Amm. 30, 1, 7.
vīvidus , a, um, Adi. (vivo), I) ... ... .: virtus, Verg.: carmen, Mart.: odia, Tac.: senectus, Tac.: vivida et incorrupta eloquentia, Tac.: vividior sententia, Sen. rhet.: vividior spiritus, Val. Max.: merum vividius, feuriger, Mart.
Vīviscī , ōrum, m., vollst. Bituriges (cognomine) Vivisci, eine keltische Völkerschaft an ... ... , 108. Corp. inscr. Lat. 13, 566. – Dav. Vīviscus , a, um, viviscisch, origo, Auson. Mos. 438.
vīvīsco , vīxī, ere, s. vīvēsco.
vīvifico , āvī, ātum, āre (vivificus), lebendig machen, I) wieder beleben, Eccl. – II) übtr., beleben, valles, Avien. phaen. 501: visibilem mundum, Chalcid. Tim. 2 (u. so ibid. ...
... Q. Cic.: deserere repente convivium, Suet.: dimittere convivium, Liv.: discedere de convivio, Cic.: ducere uxorem in convivium, Nep.: egredi ex convivio, Liv.: in convivio esse, Ter.: exornare parum scite convivium, Sall.: exstruitur magnifico apparatu convivium, Sen. rhet.: facere ...
... ) v. Lebl.: anima (noctilucae) reviviscit, Varro fr.: gramina reviviscunt, Colum.: flores occĭdunt et revivescunt, ... ... . – II) übtr., reviviscere memoriam ac desiderium mei, Cic.: reviviscunt homines iustitiā, abstinentiā, Cic.: reviviscentes erectius, drohender ihr Haupt ...
vīvirādīx , dīcis, f. (vivus u. radix), ein mit der Wurzel versehener Setzling, der Ableger, Fechser, des Weinstockes, Cato, Cic. u.a.: der Rose, Varro. – / arch. viveradix, Cato r.r. ...
vīviparus , a, um (vivus u. pario) = ζωοτόκος, lebendige Junge gebärend (Ggstz. oviparus), pisces, Apul. apol. 38.
vīvificus , a, um (vivus), lebendig machend, belebend, Ps. Apul. Ascl. 2. Amm. 21, 1, 8 u. Eccl.
vīvificātor , ōris, m. (vivifico), der Lebendigmacher, Tert. adv. Marc. 2, 9. Augustin. de civ. dei 7, 3 (als Erklärung von Vitumnus) u.a. Eccl.
convīviōnēs , die Teilnehmer an einem Gelage, Gloss. V, 650, 7 ›convivionis a convivendo‹.
vīvificātio , ōnis, f. (vivifico), die Lebendigmachung, Tert. adv. Marc. 5, 9 u.a. Eccl.
con-vīvifico , āvī, āre, zusammen lebendig machen, Eccl.
convīviālis , e (convivium), unsichere Nbf. v. convivalis.
vīvificātrīx , trīcis, f. (Femin. zu vivificator), die Lebendigmacherin, Prosper Aquit. (II), v. 504. Interpr. Iren. 3, 3, 3; 4, 34, 4 u.a. Eccl.
miserevīvium , iī, n. (misere u. vivo), die auch proserpinaca gen. Pflanze, Ps. Apul. herb. 18.
vīvicombūrium , iī, n. (vivus u. comburo), die Verbrennung einer lebenden Person, Tert. de anim. 1 u. 33.
revīvificātus , a, um (re u. vivifico), wieder lebendig gemacht, Tert. de res. carn. 19.
Buchempfehlung
Das 1900 entstandene Schauspiel zeichnet das Leben der drei Schwestern Olga, Mascha und Irina nach, die nach dem Tode des Vaters gemeinsam mit ihrem Bruder Andrej in der russischen Provinz leben. Natascha, die Frau Andrejs, drängt die Schwestern nach und nach aus dem eigenen Hause.
64 Seiten, 4.80 Euro