abacinus , a, um (abacus), der Prunktische, spatia, Plin. 35, 3 ed. Detl.
acciduus , a, um (1. accido) zustoßend, Paul. Nol. ep. 7, 2.
accubito , āre = accubo (w.s.), Sedul. in carm. pasch. praef. 2.
abolitus , ūs, m. (aboleo) = abolitio, Cassiod. var. 4, 41.
abscissē , falsche Lesart st. abscise, w.s.
Abantēus , -tiadēs , , -tias , , -tius , s. Abās.
Achillēa , -ēis etc., s. Achillēs.
Acciānus , s. Attiānus unter Attius.
Acchulla , s. Acilla.
accersio , s. arcessio.
... gefällig erweisen, Cic. ep. 13, 2 M. – B) übh. an etwas heranbringen; dah ... ... verba, in den Mund legen, Quint. – b) zukommen lassen, α) übh., verwenden, anwenden, ... ... Suet. Aug. 98, 5 u. Dom. 8, 1. – u. so se alci, ...
... die Befreiung, a) übh., anxietatis (von der Ä.), Ambros. in Luc. ... ... psalm. 53, 14. – b) die Erledigung, Entscheidung eines richterlichen Urteils, iudicii, ... ... , 3: absol., Gromat. 37, 2; 63, 30. – u. die Lösung einer Frage, ...
... illa falsa defensio), Cic.: acc. mutua, gegenseitige Kl., Klage u. Gegenklage, Tac.; aber auch = ἀντικατηγορία, Gegenklage, Quint ... ... Plur., acres accusationes, Cic.: reorum accusationes defensionesque meditari, Suet. – β) die heimliche, die Angeberei, ...
... herbe Geschmack unreifer Früchte, Cic. u. Plin. – meton., die ... ... Cic.: inimicorum, Cic.: morum, naturae, Cic.: censoria, Liv.: delectus u. in delectu, Liv.: poenarum, Liv. – u. der Rede, sententiarum, Cic.: orationis, Liv.: salis, das ...
... anseres de frumento, Plaut.: neminem a congressu meo, Cic.: canem a corio uncto, Hor.: alqm aedibus ... ... durch Einschüchterung abhalten, alqm, Komik., Suet. u.a.: ipsā solitudine absterriti, Liv.: m. ab u. Abl., homines a pecuniis accipiendis, Cic.: ab urbe ...
... 4, 3. – II) insbes. a) der öffentliche Kläger, Ankläger, selten in Zivilsachen, ... ... accusatorem subdere, Tac.: eundem accusatorem capitis sui ac iudicem esse, Liv. – b) der heimliche Ankläger, der Angeber, Denunziant (delator), ...
acolūthos u. -us , on u. um (ἀκόλ ... ... , 1394 (Genet. acoliti) u. 9, 1385 (acoletus). – II) aus etwas folgend, dah. übereinstimmend, metaphorae quaedam sunt communes, quae a Graecis acoluthoe appellantur, Diom. ...
... entis, PAdj. m. Compar. u. Superl., (v. abstineo), sich (von Unerlaubtem) entfernt ... ... – m. Abl., abstinentissimus rebus venereis, Col.: m. in u. Abl., Iuppiter in una Thetide abstinentior fuit, Lact. – m ...
ac-corporo , āre (ad u. corpus), mit einem Ganzen vereinigen, accorporari carinis, sich anhängen an usw. (v. einem Stein), Solin. 37, 8: quā (fide) accorporamur in Christo Iesu, Paulin. in Augustin. ep. 25, ...
accubitum , ī, n. (accumbo), I) das Speisesofa ... ... lectulus gerade war, gew. Plur., Lampr. Heliog. 19, 9. u. 25, 2. Schol. Iuven. 5, 17. – II) die ...
Buchempfehlung
Ein lange zurückliegender Jagdunfall, zwei Brüder und eine verheiratete Frau irgendwo an der skandinavischen Nordseeküste. Aus diesen Zutaten entwirft Adolf Müllner einen Enthüllungsprozess, der ein Verbrechen aufklärt und am selben Tag sühnt. "Die Schuld", 1813 am Wiener Burgtheater uraufgeführt, war der große Durchbruch des Autors und verhalf schließlich dem ganzen Genre der Schicksalstragödie zu ungeheurer Popularität.
98 Seiten, 6.80 Euro