Accī , ōrum, m., röm. Kolonie im tarrakon. Hispanien ... ... – Dav. Accītānus , a, um, accitanisch, von Acci, colonia, Plin., vollst. ... ... Accitana, Inscr.: ager, Inscr. – Plur. subst., Accītānī, ōrum, m., die Einw. von ...
Abel , elis, m. (auch indecl.) u. Abelus , ī, m., Abel, ein Sohn Adams, Mythogr. Lat. 3, 6 ... ... Formenl. 3 1, 876 u. 883. – Dav. Abelicus , a, um, des ...
1. acer , eris, n., der Ahornbaum, der Ahorn (als Baum u. als Holz), Ov., Plin. u.a. – / acer als fem. bei Serv. Verg. Aen. ...
2. Actōr , oris, m. (Ἄκτω ... ... Actoridēs , ae, Akk. ēn, m. (Ἀκτορίδης), der ... ... – II) König von Elis. – Dav. Actoridae , ārum, m., die Aktoriden ...
... , decedere, recedere), I) eig.: A) im allg.: a) v. Pers., m. Ang. wohin? durch ... ... Liv. II) übtr.: A) im allg.: a) v. Pers.: has ... ... od. bl. accedit, quod m. Indikativ od. ut m. Konjunktiv, hierzu kommt ...
... .: in humum, Varr.: m. Dat., terrae, Sen. poët.: m. bl. Acc., ... ... im Fall einer Niederlage, Caes.: m. Dat., qualis si qui (dux) nunc esset, ... ... od. accideret od. acciderit od. accidisset), d.i. α) mit u. ohne humanitus = wenn ...
abacus , ī, m. (ἄβαξ; dah ... ... , I) der Abecetisch, d.h. das nach dem dekadischen Ziffersystem in viereckige ... ... zur Aufstellung kostbarer Gefäße (Vasen usw.), Varr. LL., Cic. u.a. – IV) architekt. t.t.: a ...
acidus , a, um, Adj. m. Compar. u. Superl. (aceo ... ... eingeweichte, Mart.: acetum acidissimum, Plaut. – Subst., acida, ōrum, n., Saueres = sauere Speisen (Ggstz. dulcia), Plin. ... ... acidior, Petr. – II) übtr.: a) widerlich, lästig, unangenehm für das innere ...
acoron od. -um , ī, n. (ἄκορον) u. acoros , ī, ... ... genießbarer Wurzel, unser Kalmus (Acorus Calamus, L.), Cels. u.a.
... , Corp. inscr. Lat. 1, 1198), ī, m. = avi avus, der Ururgroßvater, Plaut., Cic. u.a. – Zuw. in allgem. Bed. Ahne, Ahnherr, Cic. u.a. – Vgl. Hauler in Wölfflins Archiv 2, 290.
abfore , abforem , abfuat , s. ab-sum a.E.
acerbus , a, um, Adj. m. Compar. u. Superl. ( ... ... Cic. – β) v.d. Rede, bitter, hart, kränkend, gehässig, linguae acerbae ... ... etsi erit acerbum auditu, Cic.: acerbum est ab aliquo circumveniri, acerbius a propinquo, Plaut. – acerbum est, acerbius ...
... .: hinc intro, Plaut.: paululum istuc, Plaut.: e conspectu, Plaut.: a curia, e foro, Liv.: paulum ab illis ... ... Cels. – II) übtr.: a) v. Pers.: α) der Zeit nach ... ... somnus ut abscessit, Ov.: labor a vobis recedet, benefactum a vobis, dum vivitis, non abscedet, Cato ...
ācriter , Adv. m. Compar. u. Superl. ... ... II) v. der Tätigkeit der innern Sinne, v. Affekten usw.: a) v. der geistigen Sehkraft u. Verstandestätigkeit ... ... Hor.: acerrime advorsus alqm dicere, Cato fr. – d) übh. scharf = stark, ...
aculeus , ī, m. (Demin. v. acus), ... ... , I) eig.: a) von Metall, der Stift, tabulam aculeis configere, ... ... .: 1) das Stechende, Verletzende, Herzverwundende, bes. a) von scharfem Verfahren und beißender, verletzender Rede ...
... ei acclamatum est, Plin. ep.: m. folg. Acc. u. Infinit., omnes acclamarunt gratias ... ... etiam ob hoc agere, quod etc., Liv.: m. folg. ut u. Konjunktiv (zum Ausdruck des Wunsches), acclamavēre, ut filius Blaesi legatione eā perfungeretur, Tac.: m. Zuruf in direkter Rede, acclamari etiam in amphitheatro ...
acroāma , atis, n. (ἀκρόαμ ... ... Not. Bern. p. 4, a ed. Schm.), das Gehörte, der Ohrenschmaus, ... ... Vorleser, launiger Erzähler, Possenreißer, Cic. Verr. 4, 49 u.a. Nep. Att. ...
ab-sonus , a, um, abtönend, I) ... ... hist. p. 202, 16 N. – II) übtr., nicht in Einklang stehend, unverträglich mit usw., tecta, Lucr.: absoni a voce motus, Liv.: m. Dat., nihil absonum fidei divinae originis fuit ...
abruptē , Adv. m. Compar. (abruptus), eig. »abgerissen«, dah. übtr., a) an einzelnen Punkten, palantes abrupte flammarum ardores, Amm. 17, 7, 8. – b) jäh, jählings, α) geradezu, ohne Eingang, ...
ab-ūsque , Praep. m. Abl. = usque ab, von... her, von... an, a) im Raume: ab. Pachyno, Verg.: Oceano ab., Tac.: ab. ...
Buchempfehlung
Robert ist krank und hält seinen gesunden Bruder für wahnsinnig. Die tragische Geschichte um Geisteskrankheit und Tod entstand 1917 unter dem Titel »Wahn« und trägt autobiografische Züge, die das schwierige Verhältnis Schnitzlers zu seinem Bruder Julius reflektieren. »Einer von uns beiden mußte ins Dunkel.«
74 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro