2. continuo , āvī, ātum, āre (continuus), zusammenhängend machen ... ... (aër) et mari continuatus et iunctus est, Cic.: alci montibus continuata videntur nemora riparum, Curt.: Suionibus Sitonum gentes continuantur, Tac. – b) in sich: ...
con-tundo , tudī, tūsum, ere, zusammen - od ... ... . Acc. der nähern Best. (= an), asper equus duris ora contunditur lupatis, Ov.: contusus ora saxi pondere, Val. Max. – Partiz. subst., ...
abs-condo , condidī u. condī, conditum od. cōnsum ... ... , Verg.: quod quo studiosius ab istis opprimitur et absconditur, eo magis eminet et apparet, Cic. – / Nbf. abscondor, wov. Imperativ abscondere, Itala ...
dis-sideo , sēdī, ēre (dis u. sedeo), eig ... ... 7, 369. Claud. b. Gild. 158; ep. 2, 56: quantum Hypanis Veneto dissidet Eridano, Prop. 1, 12, 4. – B) übtr., ...
adiectio , ōnis, f. (adicio), I) das Hinzutun ... ... – b) die Erhöhung vermittelst ungleicher Bänkchen (per scamillos impares) am Fußgesimse der Säulen, Vitr. 3, 4 (3), 5 ...
... Gerat, Rüstzeug, der Apparat, nihil opus erat tam magnā medicorum supellectile nec tot ferramentis atque ... ... 1. p. 158, 8 N. – II) übtr., der Apparat, das Rüstzeug, die Ausstattung, ...
cōgnātio , ōnis, f. (co und gnascor = nascor), ... ... 8, 156 u. 203. – c) der Pflanzen, porri et ceparum, Plin.: papyri cum calamis, Plin. – d) a. lebl. Ggstde ...
co-operio (cōperio), peruī, pertum, īre (con u. ... ... – β) v. dem, was selbst die Decke usw. abgibt, exisse rapaces per terras amnes atque oppida coperuisse, Lucr.: ita ut quindecim phasiana ova nutrix ...
animōsus , a, um, Adi. m. Compar. (animus), ... ... guttura, Ov.: bella an. gerere, Ov.: an. frigus, Furcht mit Mut gepaart, Stat.: dictum alicuius animosum, praeceptum utile, Sen.: an. contentio, Plin ...
īn-spergo u. īn-spargo , spersī (sparsī), spersum ... ... ) in potionem, Plin.: aridam oenanthen super ulcus, Cels.: farinam potioni, Plin.: papaver panis rustici crustae, Plin. – 2) übtr.: a) übh.: ...
2. vestītus , ūs, m. (vestio), die Bekleidung ... ... anlegen, Cic. – B) übtr., die Bekleidung, Bedeckung, riparum, das Grün, Cic.: vestitus densissimi montium, Cic. – II) ...
ex-sterno (externo), āvī, ātum, āre (v. intens.), ... ... Ov. Ibis 428 (430). – b) Menschen: animos nostros subitis affectibus impares laetitia ut dolor, si deprehendat, exsternat, Pacat. pan. 19, 1: ...
strūctio , ōnis, f. (struo), I) die Zusammenfügung ... ... , 22, 5. – bildl., das Gerüst, der Apparat, fidei, Tert. de pat. 3: eius studii, Firm. math. ...
lapathum , ī, n. u. lapathus ... ... poet. Form -us, Lucil. 1235. Colum. poët. 10, 373: lapathi herba, Hor. epod. 2, 57 u. sat. 2, 4, 29: lapathi radices, Scrib. Larg. 57.
Halicyae , ārum, f. (Ἁλικύαι ... ... civitas, Cic. Verr. 3, 13: Eumenidas, Cic. Verr. 5, 15: Sopater quidam fuit H., Cic. Verr. 2, 68. – Plur. subst., ...
concilium , ī, n. (viell. *con-calion v. ... ... indici vetare, Liv.: cogere c., Caes. u. Verg.: cogere c. Hypatam (nach H.), Liv.: convocare c., Caes.: c. Latinorum advocare, ...
Corinthus (archaist. Corintus) u. Corinthos , ī, ... ... ager, Cic.: civis, Vitr.: bellum, Nep.: sinus, j. Golfo di Lepanto, Liv.: columnae, im korinth. Stil gebaute, Vitr. -aes, ...
prōclīvis , e, u. prōclīvus , a, um (pro ... ... iactus sit ex supernis in infima, Gell. 9, 1, 2: nonne hic apparet, in quid velut pondere suo proclivis et prona sit vitiosa natura? Augustin. ...
... die Anstalten, der Apparat (= die Werkzeuge, Geräte, Maschinen usw.), ... ... Darei, Möbel, Geschirr, Plin.: argenteus, Plin.: belli, Kriegsvorräte, -apparat, -werkzeuge, Liv. (s. Fabri Liv. 21, 49, ...
dīvortium , iī, n. (diverto od. divorto), das ... ... itinerum, Liv.: aquarum, Lucil. fr., Cic. u.a.: alta divortia riparum, Amm.: im Bilde, haec, ut ex Apennino fluminum, sic ex ...
Buchempfehlung
Libretto zu der Oper von Anton Schweitzer, die 1773 in Weimar uraufgeführt wurde.
38 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro