accumulātor , ōris, m. (accumulo), der Anhäufer, opum, Tac. ann. 3, 30.
abbreviātio , ōnis, f. (abbrevio), die Abkürzung, Umrechnung, Eccl.
absolūbilis , e (absolvo) = absolvendus, Ambros. in psalm. 118. serm. 12. § 7.
abligurrītor , ōris, m., der Verprasser, Ambros. ep. 45, 10. Cassiod. in psalm. 9, 36.
accommodātor , ōris, m., ein Handwerker, dessen Geschäft unbekannt ist, Corp. inscr. Lat. 6, 9105.
abligurrītio , ōnis, f. (abligurrio), das Verprassen, Capitol. Macr. 15, 2.
abrenūntiātio , ōnis, f. (abrenuntio), die Entsagung (v. Tode), Eccl.
accumbitōrium , ī, n., s. accubitōrium.
... od. schaffen, a) übh.: boves, Col.: equum, Flor.: Arionem ... ... .: alqm in exsilium ad Britannos, Amm.: m. 1. Sup., pueros venatum, Liv. ... ... zu sein, Cic. – b) als milit. t.t. abkommandieren, ...
... Plaut.: victum et cultum domi sub tecto, Cic. fr. bei Col. 12. ... ... , Lampr.: melius accurantur, quae etc., Cic. de inv. 1, 58: omnes accurare addecet, ... ... = accuraveris, Plaut. Pers. 393 u. Pseud. 939 b . – Paragog. ...
acerbo , āre (acerbus), I) verbittern, verleiden, gaudia, Stat: mortem, Val. Flacc. – II) verschlimmern, crimen, Verg.: nefas, Stat.: interrogando aliquid, Mart. Cap.: ne Fortuna acerbetur, Tert.: flagella acerbata, Tert.
ab-sono , uī, āre, mißtönen, einen falschen Ton haben, Ter. Maur. 2024. – Partiz. absonans, s. bes.
ac-cīto , āre, hervorrufen = aussprechen, vota, Macr. de diff. Gr. et Lat. verbi 18, 1.
... zu glauben geneigt sein, alqd, Lucr. u. Col.: alci alqd, Plaut: alci, Hor.: absol., vix accr., Cic. ep.: non accr., Nep. – / Archaist. Konj. Präs. adcreduas, ...
Acbarus (Abgarus od. Agbarus), ī, m., Abgar, Name der Beherrscher des osrhoenischen Reichs in Mesopotamien, dessen Hauptstadt Edessa war, Tac. ann. 12, 12.
acēdior , ārī (acedia), mürrisch über etw. sein, Vulg. Sirach 6, 26; 22, 16. Vgl. Gloss. ›aegret, acediatur‹.
ablātio , ōnis, f. (aufero), die Wegnahme, alcis rei od. absol., Spät., bes. Eccl.: Plur., Itala Ezech. 44, 30.
accanto (ad-canto), āre, bei od. neben etwas singen, tumulis, Stat. silv. 4, 4, 55.
accīsio , ōnis, f. (accīdo), das Abschneiden, Paul. Nol. ep. 23, 10 med.
ab-situs , a, um, abgelegen, entfernt von usw., Paul. Nol. carm. 21, 405.