am , s. amb.
au! od. hau! Interi. ach ... ... dazu Spengel) u.a.: au au! Ter. adelph. 336. Petr. 67, 13: bes. oft au (te) obsecro, Afran. com. 97. Ter. eun. 656 ...
st! Interi. = st! still! Plaut. u. Ter. Cic. de fin. 2, 9, 4 C.F.W. Mueller.
ōh! Interi., o! ach! Komik.
co... , in Zusammensetzungen = com, w. s.
ne quis u. ne qui , s. 1. quis u. 1. quī.
synnāvī dī (σύνναοι), in einem Tempel zusammenwohnende (zusammen verehrte) Götter, Corp. inscr. Lat. 11, 3074.
dē-glut(t)io , īvī, īre, hinabschlucken, ... ... verschlingen, hunc cibum, Fronto ad amic. 1, 12. p. 182, 7 N.: ... ... v. der Erde, Vulg. num. 16, 30 u. 34: mit dopp. Acc., alqm vivum, ...
Cōnsentēs dī , die Ratgebenden, von den zwölf obersten Göttern, weil sie den großen Götterrat bildeten, auch di complices gen. (Iuppiter, luno ... ... , Venus, Mars, Mercurius, Neptunus, Vulcanus, Apollo), Varr. LL. 8, 70 sq. Varr. r. r. 1, 1, 4. Arnob. 3, 40.
prōmarīnī dī , s. per-marīnus.
nē... quidem , s. 1. nē.
imperfund(it)iēs , ēī, f. (in u. perfundo), der Unflat, die Unreinlichkeit, Lucil. 600.
conchȳ(li)legulus od. conchȳliolegulus , ī, m. (conchylium u. lego), der Muschelsammler, Cod. Theod. 10, 20, 5; 13, 1, 9.
... Verg.: alcis corpus accuratissime, Apul.: equum in fluminis gurgite, Augustin.: se flumine vivo, Verg.: se ... ... .: periuria, sich vom M. zu reinigen suchen, Ov.: omnis perturbatio animi placatione abluatur, ... ... Fut. akt., ablūtūrus, Augustin. conf. 6, 16, od. abluitūrus, Prud. apoth. ...
ābīto , ere (a u. bīto), weggehen, Plaut. rud. 777; Epid. 304. Lucil. sat. 9, 27 (abbitere): abiteres, Placid. Gloss. V, 43, 12. Vgl. abaeto.
... ante pedes eius, Liv.: se ad pedes alcis, se alci ad pedes u. ... ... mare, stürzen, Cic.: se in herba, Cic.: se od. corpus humi, Curt ... ... Flinte ins Korn werfen, Cic. Mur. 55; de or. 2, 294. – b) ...
... a generatione Christi abdicari, ibid. 26, 4: abd. se ab isto nomine, Augustin. in psalm. 75, 1: se humanitate, Lact. 3, 10, 14: se ratione, Lact. 5, 19, 3. – II ...
... patientiā nostrā, Cic.: iudicio ac legibus ad quaestum, Cic.: insolenter et immodice indulgentiā populi Romani ... ... sorore nostrā, Vulg. gen. 34, 11. Vgl. Otto zu Cic. de rep. 1, 14. p. 38 ed. Osann. – c) ein Wort ...
... 12. – Nbf. Abdēra, ae, f., Ov. Ib. 465. Plin. 25, 94. Solin. 10, 10. Vgl. K.F. ... ... klass. Literat. S. 106 ff.). – II) Stadt in Spanien, j. Adra, ...
ab-rogo , āvī, ātum, āre, publiz. t. ... ... poët. – Partiz. Perf. im Plur. subst., abolita atque abrogata retinere, Quint. 1, 6, 20. – II) jmdm. ein Staatsamt abfordern, abnehmen, ...
Buchempfehlung
Ein lange zurückliegender Jagdunfall, zwei Brüder und eine verheiratete Frau irgendwo an der skandinavischen Nordseeküste. Aus diesen Zutaten entwirft Adolf Müllner einen Enthüllungsprozess, der ein Verbrechen aufklärt und am selben Tag sühnt. "Die Schuld", 1813 am Wiener Burgtheater uraufgeführt, war der große Durchbruch des Autors und verhalf schließlich dem ganzen Genre der Schicksalstragödie zu ungeheurer Popularität.
98 Seiten, 6.80 Euro