coāgulo , āvī, ātum, āre (coagulum), I) gerinnen machen, lac, Plin.: aquam, Plin.: caseum, Pallad.: dah. mons coagulatus, mit Fülle gesegneter, Vulg. psalm. 67, 16 u. 17 ( vgl. caseatus u. ...
cōgulo , cōgulum , s. coāgulo, coagulum.
coāglo , s. coāgulo.
coāgulātio , ōnis, f. (coagulo), das Zusammenlaufen, Gerinnen einer Flüssigkeit, lactis, Plin. 23, 30 u.a.: Plur., Suet. fr. p. 229, 2 R.
coāgulātor (coagulo), der Schiedsrichter, Corp. inscr. Lat. 10, 3910, 8 (wo zsgz. Form quaglator).
con-dūco , dūxī, ductum, ere, I) tr.: A) ... ... = zusammenlaufen, gerinnen, id (lac) plerumque cogi agni aut haedi coagulo; quamvis possit et agrestis cardui flore conduci, Col. 7, 8, 1. ...