con-iugo , āvī, ātum, āre (con u. iugum), zusammenjochen, zusammenpaaren, gleichs. zu einem Paar verbinden, est ea iucundissima amicitia, quam similitudo morum coniugavit (geknüpft hat), Cic. de off. 1, 58. – Insbes.: ...
coniugātio , ōnis, f. (coniugo), I) die Verbindung, Vermischung, c. quaedam mellis et fellis, Apul. flor. 18. p. 29, 6 Kr.: eae quae sunt de uno coniugationes, Interpret. Iren. 2, 14, 6. – ...
coniugātor , ōris, m. (coniugo), der Verbinder, Vereiniger, Catull. 61, 45.
coniugulus , a, um (coniugo), ehelich verbindend, myrtus, Cato r. r. 8, 2 u. 133, 2.