coniūnctio , ōnis, f. (coniungo), die Verbindung, ... ... et umoris, Varr. LL.: coniunctio confusioque naturae, Cic.: quaedam convenientia et coniunctio naturae, quam vocant συμπάθειαν, ... ... , Suet. – u. der Bindestrich , ›hyphen‹, quae coniunctio dicitur, Prisc. de accent ...
coniunctio Auflösung: 71 x 46 Pixel Folgende Artikel verwenden dieses Bild: coniunctio labrosus ...
āctīvus , a, um (ago), I) im Handeln od. ... ... – II) eine Tätigkeit bezeichnend, aktiv (Ggstz. passivus), verbum, coniunctio, significatio od. vis, spät. Gramm.
sēparātio , ōnis, f. (separo), die Absonderung, Trennung (Ggstz. coniunctio), I) eig.: distributio partium ac sep., Cic.: animi et corporis in morte, Gell.: animae, Mythogr. Lat.: separationes agrorum, Gromat. 11, 30. – ...
cōnexīvus , a, um (conecto), verbindend, coniunctio, Bindepartikel, Gell. 10, 29, 1.
effectīvus , a, um (efficio), schaffend, bewirkend, ausübend, ... ... . 2. p. 58: Status controversiarum, Gromat. vet. 25, 10 sqq.: coniunctio, Prisc. 16. § 1 u. 4. – n. pl. ...
replētīvus , a, um (repleo) = παραπληρωματικός, zum Ausfüllen dienend, ausfüllend, coniunctio, Prisc. 15, 38 u. 18, 170. Dosith. 46, 13 u. 20. – subst., replētivum, ī, n. (sc. vocabulum), ...
explētīvus , a, um (expleo), ergänzend, coniunctio, Charis. 224, 30. Prisc. 17, 4. Serv. Verg. Aen. 1, 39: syllaba, Prisc. part. XII vers. Aen. 91.
dēminūtīvus (dīminūtīvus), a, um (deminuo od. diminuo), ... ... 8. p. 84, 20 L.: verba dim., Prisc. 8, 76: coniunctio, Diom. 417, 26 u. 418, 4. – subst., ...
complexīvus , a, um (complector), a) als rhet. t ... ... als gramm. t. t.: zur Verbindung dienend, verbindend, complexiva coniunctio est que, Mart. Cap. 3. § 272; vgl. Gell. ...
ōrdinātīvus , a, um (ordino), eine Ordnung (Reihenfolge) bedeutend ... ... Hermog. 19: qualitas, Diom. 412, 8. Dosith. 43, 18 K.: coniunctio, Diom. 417, 22. Dosith. 51, 13 K.: adverbia, Prisc. ...
prōmissīvus , a, um (promitto), Verheißung ausdrückend, verheißend ... ... das Futurum, Consent. 374, 29 K.: modus, Diom. 338, 8: coniunctio, Diom. 417, 17: sententiae, Isid. orig. 2, 21, 18. ...
cōpulātīvus , a, um (copulo), zur Verbindung gehörig, Verbindungs - (Ggstz. disiunctivus), coniunctio, Augustin. enarr. in psalm. 118. serm. 14. § 1 u. Gramm.
adiūnctīvus , a, um (adiungo), zur Anknüpfung dienlich, modus, der Konjunktiv, u. coniunctio, die den Konjunktiv regiert, spät. Gramm.
sēparātīvus , a, um (separo), trennend, absondernd, coniunctio, Diom. 418, 26: praepositiones, Prisc. 14, 54.
comprehēnsio (zsgzg. comprēnsio, Frontin. aqu. 77 Buech.), ōnis ... ... συλλαβή, Charis. 11, 12. – u. fakultativ, consequentium rerum cum primis coniunctio et c., die Fähigkeit (das Vermögen), das Vorhergehende mit dem Folgenden zu ...
convenientia , ae, f. (conveniens), die Zusammen-, Übereinstimmung ... ... appellemus convenientiam, si placet, Cic. – m. Genet., quaedam c. et coniunctio naturae, quam vocant συμπάθειαν, Cic.: in ea (in virtute) est c. ...
subiūnctīvus , a, um (subiungo), spät. gramm. t.t ... ... Prisc. 8, 64: particulae, Charis. 226, 12 u. 28: coniunctio (Ggstz. praepositiva coniunctio), Diom. 415, 26: vocales (Ggstz. praepositivae vocales), Prisc. 1 ...
indignātīvus , a, um (indignor), a) = θυμικός, reizbar ... ... . t., Unwillen anzeigend, subst., indignātīva, ae, f. (sc. coniunctio), Dosith. 51, 3. Diom. 417, 11.
cōnfirmātīvus , a, um (confirmo), zur Versicherung (Bejahung) dienend, versichernd, bejahend, Versicherungs-, confirmativa coniunctio u. subst. bloß confirmativa (Ggstz. abnutiva, negativa), Diom. 417, 12 u. 455, 13. Prisc. 16, 12. Serv ...
Buchempfehlung
Schon der Titel, der auch damals kein geläufiges Synonym für »Autobiografie« war, zeigt den skurril humorvollen Stil des Autors Jean Paul, der in den letzten Jahren vor seiner Erblindung seine Jugenderinnerungen aufgeschrieben und in drei »Vorlesungen« angeordnet hat. »Ich bin ein Ich« stellt er dabei selbstbewußt fest.
56 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Für den zweiten Band hat Michael Holzinger sechs weitere bewegende Erzählungen des Sturm und Drang ausgewählt.
424 Seiten, 19.80 Euro