canīculāris , e (canicula no. II), zum Hundsstern gehörig, dies, Hundstage, Pallad. 8, 1 extr. u. 8, 7 in. Porphyr. Hor. carm. 3, 13, 9. Isid. 3, 70, 14: sol, Veget. ...
... Macr. sat. 1, 23, 16. – II) (nach centuria no. II) zur Z. der Bürger: civis, in irgend einer ... ... Paul. ex Fest. 177, 28. – III) (nach centuria no. III) zur Z. der Äcker: lapides, ...
āvocāmentum , ī, n. (avoco no. I, B, 2, b), das Erholungs-, Zerstreuungsmittel, Plin. pan. 82, 8. Apul. apol. 43: Plur., Plin. ep. 8, 5, 3 u. 8, 23, 1 ...
bicamerātus , a, um (bis u. camera ... ... . Kammern, ecclesia, Augustin. de civ. dei 15, 26. no. 2: interiora arcae bicamerata aut tricamerata facies, Ambros. hexaëm. 6, ... ... Behältnis mit zwei Kammern, Plur., Hier. adv. Iovin. 1. no. 17.
adminiculor , ārī (adminiculum), unterstützen, helfen, his disciplinis instruere atque adminiculari suam mentem, Augustin. c. Acad. 1. no. 21 extr.: calor materni corporis formandis pullis adminiculatur, Augustin. de genes. ...
Bacchānālis , e (Bacchus), bacchanalisch, des Bacchus, chorus, ... ... Val. Max., od. festum, Macr., das Bacchusfest (s. Bacchānal no. II): dass. subst., Bachānālia, ium, Διονύσια, Gloss. II, ...
canālicolae , ārum, m. (canalis u. colo), Arme, die sich auf dem Forum beim canalis (s. d. no. I. über Plaut. Curc. 476) aufhielten, Paul. ex ...
cochleārium (cocleārium), ī, m. (cochlea), I) Behältnis ... ... u. 3, 14, 1. – II) Nbf. v. cochlear no. II (w. s.), Plin., Scrib. u.a.
dissīgnātio , ōnis, f. (*dissigno), 1) die gehörige ... ... , 8, 20 M. – 2) das Amt des dissignator (no. b), Corp. inscr. Lat. 1, 206. lin. 94 u. ...
diasyrticus , a, um (διασυρτ ... ... spöttisch, Spart. Carac. 10, 5. Hieron. adv. Rufin. 1. no. 1. Serv. Verg. Aen. 2, 80. Schol. Iuven. 5, ...
complicātio , ōnis, f. (complico), I) das Zusammenwickeln, folliculi, Cael. Aur. chron. 4, 3, 26. – II) die Vervielfältigung, denaria, Augustin. mus. 1. no. 19.
dracōnārius , iī, m. (draco), der Träger des draco (no. II, E), der Drachenträger, Veget. mil. 2, 7 u.a. Vopisc. Aurel. 31, 7. Amm. 22,4, 18. Corp. inscr. Lat. ...
athēnogerōn , ontis, Akk. onta, m. (*ἀθηνογέρων, v. Ἀθήνη u. γέρων der studierende Greis, Hier. in Rufin. 3. no. 6.
halicācabon , ī, n. (ἁλικάκαβον), od. halicācabus , ī, f., eine Pflanze, vermutlich die Judenkirsche, Cels. 5, 20. no. 3. Plin. 21, 180.
aquilōnālis , e (aquilo), nördlich, Vitr. 9, 4, 3. Cic. fr. inc. 3. no. 15. p. 580 ed. Orelli (3, 14. p. 3 48 ed. Klotz). Gromat. vet. 332, 30; 334, 1 ...
fēstūcārius , a, um (1. festuca no. II), nur der Zeremonie wegen geschehend, vis, scheinbarer (symbolischer) Gewaltakt, Gell. 20, 10. § 10.
afflātōrius , a, um (afflatus), sengend, genus fulminum, Schol. Bern. in Lucan. 1, 151 (vgl. Sen. nat. qu. 2, 40, 4 unter afflo no. II, A).
gallicārius , iī, m. (gallica, s. 1. Gallīno. C), der Verfertiger gallischer Schuhe, der Holzschuhmacher, Hieron. praef. in reg. S. Pachom. no. 6.
cincinnulus , ī, m. (Demin. v. cincinnus), das Haarlöckchen, Varr. sat. Men. p. 184, 1 ed. Riese (die Hdschrn. u. Bücheler no. 375 cincinni).
dogmatistēs , ae, m. (δογματιστής), der Dogmatiker, Hieron. epist. 48, 14 in. Rufin. invect. in Hieron. 2. no. 25.
Buchempfehlung
Die Geschichte des Gaius Sempronius Gracchus, der 123 v. Chr. Volkstribun wurde.
62 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro