advēlitātio , ōnis, f. (ad u. velitor), das Plänkeln mit Worten, Paul. ex Fest. 28, 20 zw.
ag-geniculor (ad-geniculor), ārī (ad u. geniculo), vor jmd. die Knie beugen, alci, Tert. de paen. 9 u.a. Eccl.
al-licefacio (ad-lic.), ere (alliceo u. facio), anlocken, Sen. ep. 118, 6. Suet. Vit. 14, 1.
aenigmaticē , Adv. (*aenigmaticus v. aenigma), in Rätseln, Ps. Sen. ep. ad Paul. apost. 13 in. p. 486 H.
ad-invēstīgo , āvī, āre, aufspüren, Ps. Boëth. de art. geom. p. 400, 1 u. 406, 10 Fr.
allacrimāns (ad-lacrimāns), tis, dabei weinend, Iuno, Verg. Aen. 10, 628: ubertim all., Apul. met. 10, 3.
admemorātio , ōnis, f. (ad u. memoro), die Erwähnung, Augustin. ep. 59, 1.
ad-ingredior , gredī, betreten, paternum gradum, Novell. Iust. 121 praef.
... a) v. Lebl., m. ad u. Akk., puppes ad magnitudinem fluctuum tempestatumque accommodatae, Caes ... ... locus est ipse non tam ad inflammandos calamitosorum animos quam ad consolandos accommodatus, Cic. – m. ... ... geeignet, gewachsen, m. ad u. Akk., homo ad Verris flagitia libidinesque accommodatus, Cic.: ...
ambulātōrius , a, um (ambulo), I) was hin- und ... ... : sive stativo sive ambulatorio titulo, zu Hause oder auf Reisen, Tert. ad nat. 1, 16. – 2) was sich schieben läßt, beweglich, ...
alligāmentum (adligāmentum), ī, n. (alligo), das Bindemittel, Band, Schol. ad Caes. Germanic. 243. p. 402, 8 E.: übtr., all. consolationis, Augustin. serm. 46, 12: diaboli, Augustin. quaest. in Iud. qu. ...
accommodātio , ōnis, f. (accommodo), das Anpassen, I) die passende Einrichtung nach etwas, alcis rei ad alqd, Cornif. rhet. 1, 3. Cic. de inv. 1, 9 ...
allēnīmentum (ad-lēnīmentum), ī, n., das Linderungsmittel, allenimenta tumultus, Amm. 27, 3, 9.
allaudābilis (ad-laudābilis), e, sehr lobenswert, opera, Plaut. Pers. 673: opus, Lucr. 5, 158.
ad-vesperāscit , āvit, ere, es beginnt Abend zu werden, es dämmert, iam advesperascit, Ter.: cum (iam) advesperasceret, Cic.: sub noctem, cum advesperasceret, Gell.: quoniam advesperascit, Vulg.: ubi coepit advesperascere, Plin. ep. ...
antecolumnium , ī, n. (ante u. columna), der Platz vor den Säulen, Ps. Ascon. ad Cic. II. Verr. 1, 51. p. 171, 17 Or.
ad-necessārius , a, um, gar notwendig, accentus voci nostrae adnecessarii, Cassiod. de art. disc. lib. 5. (Migne 70, 1212 c.)
aedificātōrius , a, um (aedifico), aufbauend, Tert. de ... ... Tert. de carn. Christ. 17: aedif. iurgium, Hieron. in ep. ad Philem. 1, 1. – subst., aedificātōria, ae, f. (sc ...
ambulātiuncula , ae, f., ein kleiner Spaziergang, Cic. ep. 2, 12, 2. – meton. = eine kleine Wandelhalle, tecta (gedeckte), Cic. ad. Att. 13, 29, 2.
aedificātiuncula , ae, f. (Demin. v. aedificatio), ein kleiner Bau, Cic. ad Q. fr. 3, 1, 2. § 5.
Buchempfehlung
1858 in Siegburg geboren, schreibt Adelheit Wette 1890 zum Vergnügen das Märchenspiel »Hänsel und Gretel«. Daraus entsteht die Idee, ihr Bruder, der Komponist Engelbert Humperdinck, könne einige Textstellen zu einem Singspiel für Wettes Töchter vertonen. Stattdessen entsteht eine ganze Oper, die am 23. Dezember 1893 am Weimarer Hoftheater uraufgeführt wird.
40 Seiten, 3.80 Euro