fraus , fraudis, f. (altlat. frūs zu frustra, ... ... fraudi, Lucr.: dare alci fraudem, Lucr.: alqm in fraudem impellere, Cic.: quis deus te in fraudem egit? Verg. – B) meton.: 1) = ...
Aetna , ae, f. (Αἴτνη; dah ... ... , des Ätna, ignes, Cic.: favillae, Amm.: als Beiname Vulkans, deus, Val. Flacc.: u. der Zyklopen, fratres, Verg.: pastor, ...
madeo , uī, ēre (altind. mádati, ist trunken, ... ... sumpfige, Tac.: auster, regnerischer, Sen.: so auch bruma, Mart.: deus, Neptun, Stat.: sudor, fließender, Lucr. – B) insbes ...
rīsus , ūs, m. (rideo), das Lachen, Gelächter ... ... magnus posthac inimicis risus! Gespött, Hor. sat. 2, 2, 107: deus omnibus risus erat, wurde von allen ausgelacht, Ov. fast. 1, ...
Pȳthō , ūs, f. (Πυθώ), ältester Name ... ... 1) adi.: incola, Apollo, Hor.: Apollo, Cic.: so auch deus, Prop.: oraculum, Cic.: regna, die Stadt Delphi, Prop.: Pythia ...
1. lacto , āvī, ātum, āre (lac), I) ... ... cod. G B (Mommsen lactens): lactans fera (Wölfin), Augustin. – deus lactans, der die Saaten milchen läßt, Varro fr. – II) ...
Lycia , ae, f. (Λυκία), ... ... des lyzischen Königs Sarpedon, Ov.: catervae Lyciae, die Truppen Sarpedons, Hor.: deus, Apollo, Prop., weil er zu Patara in Lyzien ein Orakel hatte ...
1. ē-vīto , āvi, ātum, āre, etwas ... ... 71. – m. folg. Acc. u. Infin., si enim se deus videri ab hominibus evitabat, Arnob. 7, 45. p. 279, 25 R ...
nec-ne , Adv., oder nicht, im zweiten Teile ... ... zB. sintne di necne, Cic. – ohne entsprechendes Fragewort, dubitat, deus animus necne sit, Cic. – nach quid, zB. quid possit ...
dē-fero , dē-tulī, dē-lātum, dē-ferre, I) ... ... hingeführt od. versetzt werden, hingelangen, hingeraten, miratur, quis deus iuvenes tam urbanos in suam regionem detulerit, Petron.: hos ad magistros si qua ...
1. cōgito , āvī, ātum, āre (eig. coigito, ... ... .: nihil nisi triste, Cael. in Cic. ep.: diu omnia, Curt.: deus nihil aliud quam »Mihi pulchre est« cogitans, Cic.: si quid aliud attentius ...
1. in-cido , cidī, ere (in u. cado), ... ... anno pestilentia gravis incidit in urbem agrosque, Liv.: terror incidit exercitui, Caes.: bellator deus animo incidit, ergreift, Verg. – / Partic. Fut. act. incāsūrus ...
īnstar , n. indecl. (aus instare), eig. das Einstehen ... ... – mit Pronom., ad hoc instar (ganz ebenso) mundi salutem tuetur deus, Apul. de mund. 32 extr. – / Über in instar, ...
mōlior , ītus sum, īrī (moles), I) v. tr. ... ... , quam ut etc., Nep. – mit folg. Infin., mundum efficere moliens deus, Cic. Tim. § 13: de quo molimur aliquid exquisitius dicere, Cic. ...
mīsceo , mīscuī, mīxtum od. mīstum, ēre (μῑ ... ... in jmd., in etwas, jmds. Gestalt annehmen, mixtus Enipeo Taenarius deus, Prop.: absol., fallit ubique mixta Venus, Stat. Vgl. Lachmann ...
re-pōno , posuī, positum, ere, I) zurück-, rückwärts ... ... . ep.: rem in artis loco, für eine Kunst halten, Cic.: ille deus, quem mente noscimus et in animi notione tamquam in vestigio volumus reponere, ...
sēnsus , ūs, m. (sentio), I) das Wahrnehmen ... ... Gefühl, das Bewußtsein, bestiis sensus a natura est datus, Cic.: deus totus est sensus, totus visus, totus auditus, Plin.: illa sensus omnis expertia ...
lacūna , ae, f. (eig. lacuina v. lacus ... ... superius sub ipsa medietate narium lacunā (Grübchen) quādam levi, quasi valle, signavit deus, Lact. de opif. dei 10, 19: sint modici rictus parvaeque utrimque ...
Thēbae , ārum, f. (Θηβαι; Nbf ... ... Thebaner Kadmus gesäten Drachenzähne, Ov.: duces, Eteokles u. Polynices, Prop.: deus, Herkules, Prop.: aenigma, Rätsel, wie sie die Sphinx bei Theben ...
arundo (harundo), dinis, f., das Rohr ... ... cum arundinibus fuerunt, Petr.: alas arundo verberat, Plaut.: arundine sumptā Faunus plumoso sum deus aucupio, Prop. – c) die Schreibfeder, Pers. 3, ...
Buchempfehlung
Kammerspiel in drei Akten. Der Student Arkenholz und der Greis Hummel nehmen an den Gespenstersoirees eines Oberst teil und werden Zeuge und Protagonist brisanter Enthüllungen. Strindberg setzt die verzerrten Traumdimensionen seiner Figuren in steten Konflikt mit szenisch realen Bildern. Fließende Übergänge vom alltäglich Trivialem in absurde Traumebenen entlarven Fiktionen des bürgerlich-aristokratischen Milieus.
40 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro