peccāmen , inis, n. (pecco), der Fehler, die Sünde, Prud. apoth. 911 u.a. Eccl.: Plur., Prud. ham. 619 u.a.
ructāmen , inis, n. (ructo), das Aufstoßen, Rülpsen, Prud. ham. 466.
palpāmen , inis, n. (palpo), das Streicheln, Prud. ham. 303.
col-luctor , ātus sum, ārī (con u. luctor), ... ... . Apul. met. 2, 32: m. Dat., his praedonibus, Prud. ham. 521: m. cum u. Abl., v. Ringen beim Beischlaf, ...
irrītāmen , inis, n. (irrito), das Reizmittel, Anreizungsmittel, velut irritamen amoris, Ov. met. 9, 133: animi irritamen avari, Ov. met ... ... Plur., sua irritamina, Ov. met. 12, 103: irritamina corporis, Prud. ham. 523.
inchoātor , ōris, m. (inchoo), der Anfänger einer Sache, mortis, Prud. ham. praef. 27: etiam formabilium inch. deus atque creator, Augustin. de genes. ad litt. 1, 14. § 28.
2. dēliquium , iī, n. (deliquo), das Herabfließen, Herabträufeln, Prud. ham. 750. Hieron. in Isai. 51, 6. p. 588.
mītificus , a, um (mitis u. facio), sanft, gelinde, vapores, Prud. ham. 963. – übtr., mens, Sil. 12, 474.
nocticola , ae, m. (nox u. colo), die Nacht liebend, Indus, der wegen der Tageshitze die Nacht liebt u. schätzt, Prud. ham. 636.
vegetāmen , inis, n. (vegeto), das Belebende = die belebende Kraft, das belebende Prinzip, Prud. ham. 75 u. 298.
trāiector , ōris, m. (traicio), der Durchdringer, ignis traiector nebulae, Prud. ham. 875.
patricīda , ae, m. (pater u. caedo), der Vatermörder, Cic. de dom. 26. Prud. ham. 564.
subternus , a, um (subter) = infernus, unterhalb befindlich, Prud. ham. 922 u.a.
mammōneus , a, um (mammona), gewinnsüchtig, Prud. ham. 428.
male-faber , bra, brum, übel erdacht, verschmitzt, Prud. ham. 714.
obstāculum , ī, n. (obsto), das Hindernis, ... ... , 4: obst. corporis, Arnob. 2, 28. – Plur., Prud. ham. 599. Apul. flor. 18. p. 31, 6 Kr.: ...
cavernōsus , a, um (caverna), voller Höhlungen, löcherig, radix, Plin. 26, 58; 27, 34: latibula, Augustin. tract. in Ioann. 119 ... ... , Augustin. in psalm. 36. serm. 2, 11: meatus vocis, Prud. ham. 319.
ob-brūtēsco , tuī, ere, verstandlos werden, den Verstand verlieren, Lucr. 3, 543. Prud. ham. 651: Perf. bei Afran. com. 418 u. Paul. ex Fest. 187, 2.
ūnicolōrus , a, um = unicolor, Prud. ham. 819. – subst., pingere unicolora (Ggstz. versicolora), Fronto epist. ad Ver. 1, 1. p. 113, 10 N.
vitiābilis , e (vitio), a) verletzlich, Prud. apoth. 1045 u. ham. 215. Apul. de mund. 3. – b) verletzend, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 7, 110.