hinnulus , ī, m. (hinnus), I) ein junges Maultier, *Titin. com. 140. Maecen. bei Suet. vit. Hor. p. 45 R. (wo Reiffersch. falsch Ninnio). Plin. 8, 172. Vulg. prov. 5, ...
cervus (arch. cervos), ī, m. (κερ ... ... candidi, Plin.: cervorum cornua, Varr. LL. u. Plin.: hinnulus cervorum, Ambros.: cervorum greges, Rudel Hirsche, Iustin.: cervorum aprorumque venatores, ...
hinnula , ae, f. (hinnulus), ein weibliches Hirschkalb, eine junge Hindin, Arnob. 5, 39.
capreola , ae, f. (capreolus) = δορκάς, viell. die Gazelle, Itala Isai. 13, 14. Ambros. de interp. Iob et David 2, 1, 3 (neben hinnulus cervorum).
innuleus , innulus , s. hinnuleus, hinnulus.