mīte , Adv. (mitis), sanft, gelinde, Apul.: ... ... schmerzloser, leichter, Ov.: mitius aut horridius manipulatim alloqui, Tac.: ut mitius loquar (als Parenthese), Augustin.: mitissime legatos appellare, Caes.
... , dichterisch, nach Dichterart, ut poëtice loquar, Cic. de fin. 5, 9: descriptiones locorum non historice tantum ... ... , 5, 5: cur enim non ego quoque poëtice cum poëta (sc. loquar)? Plin. ep. 8, 4, 5: quod sit a simplici atque ...
ūniversē , Adv. (universus), überhaupt, im allgemeinen, nam quid ego de ceteris civium Romanorum suppliciis singillatim potius quam generatim atque universe loquar, Cic. Verr. 5, 153: cetera universe mandavi, illud proprie (speziell ...
vulgāriter , Adv. (vulgaris), gewöhnlich, alltäglich, Sen. contr. 2, 6 (14), 13. Plin. 8, 13 u ... ... Bonn. Aur. Vict. epit. 9, 10 u. Eccl.: ut vulgariter loquar, Oros. 7, 43, 5.
ago , ēgī, āctum, ere (griech. ἄγω, altind. ... ... sag an! sprich! wohlan! age ecquid fit? Plaut.: age scis quid loquar? Ter.: age, numquid etc., Petron. – II) beim Wunsch, in ...
1. pāx , pācis, f. (zu paciscor, pango, ... ... 438): ebenso pace horum dixerim, Cic. de or. 1, 76: pace loquar Veneris, V. sei darüber nicht böse, Ov. am. 3, 2 ...
aut , Coni. disiunct. (vgl. griech. αὖ, wieder ... ... oder vielmehr, oder genau genommen, de hominum genere aut omnino de animalium loquar, Cic.: quid enim ultra differri aut teri tempus? Liv. Vgl. Fabri ...
nūto , āvi, ātum, āre (Frequent. von *nuo), sich hin u. her-, auf und nieder neigen (bewegen ... ... befehlend winken, m. ne u. Konj., nutat, ne loquar, Plaut. Men. 612.
parvus , a, um (aus *parvom, neutr. = παῦρον ... ... angusti animi tamque parvi quam amare divitias, Cic. – subst., nil parvum loquar, nil parvum sapias, nur Erhabenes, Hor. – d) v. ...
... inter nos de sorore in Tusculano locuti, Cic.: quid loquar (was od. wozu soll ich sprechen) de militari ratione? Cic.: quid turres, quid vineas testudinesque loquar? was od. wozu soll ich sprechen von usw., Liv.: quid loquar (was od. wozu soll ich sprechen), quanta ratio in bestiis ...
de-hinc , Adv., von hier an, hierauf, I ... ... spero aeternam inter nos gratiam fore, Ter.: at ut scias nunc dehinc Latine iam loquar, Plaut. – mit Zurückversetzung in die Vergangenheit, von da an, ...
labium , iī, n., Lefze, Lippe, gew. ... ... . p. 63, 3 N.: ut non levi usitatoque sermone et, ut ita loquar, summis labiis hospites invitemus, Hieron. epist. 125, 14: labiis ductare alqm ...
ambitio , ōnis, f. (ambio), das Herumgehen, ... ... Cic. Verr. 2, 132: quid de nostris ambitionibus, quid de cupiditate honorum loquar? Cic. Tusc. 2, 62. – ambitio annua, die jährliche Bewerbung ...
intel-lego , lēxī, lēctum, ere (inter u. lego), ... ... intellegi necesse est esse deos, Cic.: corpus quid sit intellego, Cic.: intellego quid loquar, ich weiß recht wohl, was ich sage, Cic. – cuivis facile ...
testificor , ātus sum, ārī (testis u. facio), I) bei jmd. bezeugen, jmd. zum Zeugen anrufen, deos ... ... te testificata tua voluntas, Cic. ad Att. 1, 17, 7: scaenā testificata loquar, Ov. fast. 4, 326.