tardiloquus , a, um (tarde u. loquor), langsam redend, Sen. ep. 40, 14. Itala exod. 4, 10 (bei Ambros. Iob et David 4, 9, 26).
boniloquium , ī, n. (bonus u. loquor), die schöne (schmeichlerische) Rede, Cassiod. hist. eccl. 1, 14.
astriloquus , a, um (astrum u. loquor), von den Gestirnen redend, astriloquae commenta puellae, Mart. Cap. 8. § 808 in.
ināniloquus (inanilocus, inanilogus), a, um (inanis u. loquor), vergeblich redend, Plaut. Pseud. 255 zw.
rīsiloquium , iī, n. (risus u. loquor), das Reden mit Lachen, Tert. de paen. 10.
turpiloquus , a, um (turpis u. loquor), häßliche Worte führend, Isid. Regul. Monach. 17, 2.
caeliloquāx , ācis (caelum u. loquor), himmlisch redend, Commodian. instr. 2, 19, 3.
terriloquus , a, um (terror u. loquor), schrecklich redend, vatum terriloqua dicta, Lucr. 1, 103.
trāns-loquor (trāloquor), loquī, hererzählen, Plaut. Pers. 411.
contentiōsus , a, um, Adi. m. Compar. (contentio), ... ... ) streitsüchtig, polemisch, a) v. Lebl.: oratio, de qua loquor, pugnax et contentiosa est, Plin. ep. 2, 19, 5: iurisdictio, ...
grandiloquus (grandilocus), a, um (grandis u. loquor), I) großsprecherisch, subst. ein Großsprecher, v. stoischen Tugendschwätzer, Cic. Tusc. 5, 89. – II) großartig, feierlich im Stile, ...
Āius Loquēns od. Āius Locūtius , m. (aio u. loquor), der ansagende Sprecher, d.h. die Stimme, die die Römer vor der Ankunft der Gallier warnte; anfangs nicht beachtet, dann aber, da die Warnung sich ...
suāviloquēns , entis (suave u. loquor) = ἡδυεπής, angenehm-, lieblich redend, angenehm, lieblich, os, Enn. ann. 303: iucunditas, Cic. de rep. fr. b. Gell. 12, 2, 7 (das. als ennianisches Wort von ...
multiloquium , iī, n. (multus u. loquor) = πολυλογία (Gloss. II, 412, 42), das viele Reden (Ggstz. pauciloquium), Plaut. merc. 31 u. 37. Ambros. de Iob et David 1, 6, 20; ...
breviloquium , ī, n. (brevis u. loquor), die gedrängte, kurze Rede, Prisc. 7, 46. Fulg. mitol. 1. praef. p. 15, 6 H. Serv. Verg. Aen. 1, 561. Schol. Vindob. in Hor. ...
circum-loquor , locūtus sum, loquī, umschreiben, Auson. ep. (XVI) 2, 8. p. 175 Schenkl u. epigr. 114, 15. p. 226 Schenkl. Augustin. de gen. ad litt. 12, 7, 16: circumloquendo ...
turpiloquium , iī, n. (turpis u. loquor), garstige-, unzüchtige Worte, das häßliche Reden, Augustin. serm. 119, 4 u. 7 Mai u.a. Eccl. Gloss. II, 221, 8 ›turpiloquium, αἰσχρολογία‹.
ināniloquium , iī, n. (inanis u. loquor) = κενοφωνία, die leere Rede, Itala 2. Timoth. 2, 16.
ventriloquus , ī, m. (venter u. loquor), der Bauchredner, Tert. adv. Marc. 4, 25 u. ad Prax. 19. Hieron. in Isai. 3, 8, 20.
stultiloquus , a, um (stulte u. loquor) = μωρολόγος, einfältig redend, tace, stultiloque, Plaut. Pers. 514.
Buchempfehlung
Autobiografisches aus dem besonderen Verhältnis der Autorin zu Franz Grillparzer, der sie vor ihrem großen Erfolg immerwieder zum weiteren Schreiben ermutigt hatte.
40 Seiten, 3.80 Euro