Online-Bibliothek

pācificus , a, um (pax u. facio), Frieden ... ... in suis illis, ut ille vult pacificis, ut ego sentio mordacissimis litteris, quod numquam a me laesus sit, Hieron. epist. 82, 4.

trans-mitto (trāmitto), mīsī, missum, ere, I) einen ... ... , Cic.: m. Ang. von wo? u. wohin? inde, Cic.: numquam a Brundisio nisi hieme summā, Cic.: Uticam ab Lilybaeo, Liv.: a Brundisio ...

... delectu, urbs ab armis sine clade Milonis numquam esset conquietura, Cic.: nullum esse tempus, quo funestorum principum manes a ... ... non posse, quoad regia Pergami sit, Liv. 42, 42, 6: profecto numquam conquiescam neque defatigabor ante, quam illorum ancipites vias rationesque et pro omnibus ...

cōn-stringo , strīnxī, strictum, ere, zusammenschnüren, zusammenziehen, ... ... legibus, Cic.: voluptates inclusae diutius et primā aetate compressae et constrictae subito se non numquam profundunt atque eiciunt universae, Cic. – dah. moralisch binden ...

... quin u. Konj., hoc opus numquam intermittendum est, quin (ohne daß es) omnibus instauretur annis, Colum ... ... Caes. – bei vorhergehender Negation mit folg. quin u. Konj., numquam unum intermittit diem, quin semper veniat, Ter.: neque ullum fere diem ...

curriculum , ī, n. (curro), I) aktiv: 1) ... ... .: c. lunae, lunare, Gell. – medio noctis abactae curriculo, Verg.: curriculum numquam sedare, Cic. poët. – 2) konkr. = der Wagen, ...

con-gredior , gressus sum, gredī, zusammenschreiten, d.i. schreitend ... ... u. Abl. od. m. inter se (mit wem?), zB. numquam cum fortiore congressum esse, Nep.: c. suā sponte cum finitimis proelio, Caes ...

inter-pello , āvī, ātum, āre (inter u. *pello ... ... ., Liv., od. quo minus, Brut. in Cic. ep.: alqm numquam interp., quin etc., Mat. in Cic. ep. – comitia, Liv ...

con-ticēsco ( con-ticīsco ), ticuī, ere (Inch. von ... ... cum conticescunt, Censor. 24, 2. – c) v. personif. Lebl.: numquam de vobis (hominum) gratissimus sermo conticescet, Cic.: neque ulla aetas de tuis ...

coniectūra , ae, f. (conicio), die Mutmaßung, Vermutung ... ... inc. 10 R. 2 ): nunc quam ad rem dicam hoc attinere somnium, numquam hodie quivi ad coniecturam evadere, Plaut.: potin coniecturam facere, si narrem tibi ...

super-sedeo , sēdī, sessum, ēre, I) auf ... ... verbis, Plaut.: hoc labore itineris, Cic.: proelio, Caes. – impers., non numquam posse complexione supersederi, Cic.: quod cum accĭderit, omnino oratione supersedendum est, Cic ...

praestituo , stitui, stitūtum, ere (prae u. statuo), ... ... (so!) etiam materiae pineae sunt praestituta, Edict. Diocl. 12, 9: praetor numquam petitori praestituit, quā actione illum uti velit, Cic. Caecin. 8.

supercilium , iī, n., die Augenbraue, Plur. ... ... tum hominibus non supercilium (finsterer Stolz), sed pignus rei publicae videbatur? Cic.: numquam principibus defuerunt, qui fronte tristi et gravi supercilio utilitati fisci contumaciter adessent, Plin ...

necessārius , a, um (necesse), I) unumgänglich, unvermeidlich, ... ... habere aliquem advocatum bonae mentis, Sen. ep. 94, 59: cum ipsum dicere numquam sit non ineptum nisi est necessarium, Cic. de or. 1, 112: ...

cōnstitūtum , ī, n. (constitutus, Partiz. v. constituo), ... ... Auslgg. zu Cic. Caecin. 33), ad constitutum experiundi gratiā venire, Cic.: numquam ne congressu quidem et constituto coepisse de tantis iniuriis experiri, Cic.: dah. ...

con-tremēsco ( con-tremīsco ), tremuī, ere, heftig erzittern ... ... , Tac. – übtr. v. personif. Abstr., cuius in mea causa numquam fides virtusque contremuit, ist wankend gemacht worden, Cic. Sest. 68: ...

perturbātus , a, um, PAdi. (v. perturbo), I) ... ... großer Gemütsunruhe, außer Fassung, bestürzt, neque eram occupatus neque perturbatus, Cic.: numquam vidi hominem perturbatiorem metu, Cic.: quid foedius, quid perturbatius hoc ab urbe ...

in-comitātus , a, um (in u. comitor), ... ... 3, 36 (aber Cic. de or. 1, 234 jetzt incomptam): numquam incomitata virtus, Ambros. de off. 1, 35, 176.