occultus , a, um, PAdi. (v. occulo), verborgen, versteckt, ... ... .: A) eig., a) v. Personen (st. d. Adv.), occultus prospectans, versteckt zusehend, Ggstz. coram prospectans, Tac. – b) ...
3. cultus , a, um (*culo, wov. occulo) = occultus, ganz unbemerkt, Vopisc. Aurel. 24, 1.
occultē , Adv. (occultus), verborgen, im verborgenen, insgeheim, heimlich (Ggstz. aperte, palam), Cornif. rhet., Cic. u.a.: per tramites occulte perfugere, Sall.: latēre, Cic.: ferre, verheimlichen, verhehlen, Ter.: dicere, ...
2. occultō , Adv. (occultus), insgeheim, Afran. com. 295. Lucr. (1, 314) bei Isid. orig. 20, 14, 1 ed. Otto (aber Lachm. u. Bern. occulte).
sub-dolus , a, um, heimtückisch, hinterlistig, schleichend, trügerisch, v. Pers., Plaut., Sall. u.a.: verb. occultus ac subdolus, Tac., subdolus et occultior, Aur. Vict. – ...
oquoltus , arch. = occultus, Corp. inscr. Lat. 1, 196, 15, wo Abl. in oquolto.
occultim , Adv. (occultus) = occulte, Solin. 4. § 3.
cōnspicuus , a, um (conspicio), in die Augen fallend, sichtbar, 1) im allg.: conspicuus polus (Ggstz. occultus polus), Ov. trist. 4, 10, 108: ut omnia vasa c. ...
in-cēdo , cessī, cessum, ere, I) intr. einherschreiten ... ... , sed undique nuntii incedunt, qui afferrent etc., Tac.: rumor incesserat od. occultus rumor incedebat od. fama incessit mit folg. Acc. u. ...
tēctus , a, um, PAdi. (v. tego), ... ... .: verba, Cic. – c) von Menschen = versteckt, qui occultus et tectus dicitur, heimtückisch u. versteckt, Cic.
apertus , a, um, PAdi. m. Compar. u. ... ... offen, klar, deutlich, frei, unverhohlen, a) übh. (Ggstz. occultus, obscurus, conditus et abstrusus, furtivus, dubius, suspectus), actio rerum illarum, ...
cunīculus , ī, m. (iberisches Wort), I) das ... ... der Kriegsbaukunst = die Mine, solum infimum cuniculi, Liv.: c. occultus, Liv.: cuniculi tecti, Hirt. b. G.: cuniculi transversi, Liv.: c ...
il-lūstris , e (in u. lustro), im Lichte ... ... die Augen fallend, lichtvoll, deutlich, offenbar, einleuchtend, anschaulich (Ggstz. obscurus, occultus), res, Cic.: oratio, Cic.: rationes, Cic.: mei multi et illustres ...
īnstīgātor , ōris, m. (instigo), der Anstachler, Anreizer, ... ... zu), inst. insaniae, Arnob. 5, 7: talium peccatorum suasor et inst. occultus, Augustin. de civ. dei 14, 3, 3: videris accusationis instigator fuisse ...