bestiālis , e (bestia), I) tierisch, von Tieren, ... ... 153: animae, Augustin. lib. arbitr. 3, 69: saevitia, Ambros. de off. 2, 4, 11. – II) wild wie Tiere, bestialisch, ...
indāgātio , ōnis, f. (1. indago), das Aufspüren ... ... , Erforschen, initiorum, Cic. Tusc. 4, 69: veri, Cic. de off. 1, 15: inopinati rariorisque verbi, Gell. 18, 2, 6: vetustatis ...
fraudātio , ōnis, f. (fraudo), die Übervorteilung, Betrügerei ... ... Ehrlichkeit], Cic. Cat. 2, 25), Plaut. asin. 257. Cic. de off. 3, 70: fraudationis causā latitare, Edict. bei Cic. Quinct. ...
per-ūtilis , e, sehr nützlich, res ( ... ... 59: dixit perutile esse consilium quod Themistocles afferret, sed minime honestum, Cic. de off. 3, 49: in hac enim fortuna perutilis eius et opera et fidelitas ...
expīlātio , ōnis, f. (expilo), die ... ... ., Asiae, Cic. Verr. 3, 6: expilatio direptioque sociorum, Cic. de off. 2, 75. – Plur., expilationes fanorum, Cic. Verr. 3, 23: expilationes direptionesque sociorum et civium, Cic. de off. 3, 36.
red-undāns , antis, PAdi. (v. redundo), überströmend ... ... Compar. redundantior, Tert. de cultu fem. 2, 9. Ambros. de off. 2, 15, 74. Heges. 4, 17 u. 32: ...
pecūlātor , ōris, m. (peculor), der Veruntreuer öffentlicher Gelder, der Verbrecher am Staatseigentum, Cic. de off. 3, 73. Tac. hist. 1, 53: m. Genet., ...
affirmātē , Adv. m. Superl. (affirmatus v. affirmo ... ... , heilig und teuer, aff. quasi deo teste promittere alqd, Cic. de off. 3, 104. – Superl., affirmatissime contendere, Gell. 1, 21 lemm., ...
impūritās , ātis, f. (impurus), die moral. Unflätigkeit ... ... . 5, 3: Plur., Cic. Phil. 2, 6. Ambros. de off. 1, 28, 136. Salv. de gub. dei 4, 14, 65 ...
famulātus , ūs, m. (famulor), das Dienen, die Dienstbarkeit, Knechtschaft, Cic. u.a.: orbis terrarum, Tac. – übtr., quam miser virtutis famulatus servientis voluptati! Cic. de off. 3, 117.
Cratippus , ī, m. (Κράτιππ ... ... 962;), ein peripatetischer Philosoph zu Athen, Lehrer des Sohnes Ciceros, Cic. de off. 1, 1. Cic. fil. in Cic. ep. 16, 21 ...
Annicerīī , ōrum, m. (Ἀννικέρειοι), eine cyrenäische Philosophensekte, nach ihrem Hauptvertreter Anniceris so benannt, Cic. de off. 3, 116.
in-callidē , Adv., ungeschickt, non incallide, nicht ungeschickt = gar geschickt, tergiversari, Cic. de off. 3, 118: conquirere, Gell. 7, 3, 45: opposuisse hoc Tullianum, Gell. 12, 13, 19.
taediōsus , a, um (taedium), ekelhaft, verdrießlich, Ambros. de off. 1, 22, 100. Firm. math. 1, 3 extr. Corp. inscr. Lat. 9, 1164.
iūrgātrīx , trīcis, f. (iurgo), die Zänkerin, Hieron. epist. 117, 4. Isid. eccl. off. 2, 20, 12.
protervia , ae, f. (protervus) = protervitas, Auson. Mos. 172 u. perioch. Odyss. 22. Ambros. de off. 1, 43, 210 (wo pr. litium).
annūntius (adnūntius), a, um, verkündigend, Ambros. Noë 17, 62: m. Genet., veri, Ambros. de off. 2, 10, 55.
ef-fluēsco , ere (effluo), in etw. schwelgen, sumptuosis conviviis, Ambros. de off. 2, 21, 109.
breviātim , Adv. (brevio), in abgekürzter Weise, kurz, Isid. de off. eccl. 2, 23, 5.
sālitārius , a, um (solus), alleinstehend, I) ... ... , einsam, ungesellig, solitarius homo atque in agro vitam agens, Cic. de off. 2, 39: solus ac solita – rius parvā sed satis ...
Buchempfehlung
Die Prosakomödie um das Doppelspiel des Dieners Truffaldino, der »dumm und schlau zugleich« ist, ist Goldonis erfolgreichstes Bühnenwerk und darf als Höhepunkt der Commedia dell’arte gelten.
44 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro