plāniloquus , a, um (plane u. loquor), offen heraus redend, ut planiloqua est, wie sie so offen spricht, Plaut. truc. 864.
Wörterbucheintrag Latein-Deutsch zu »planiloquus«. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 1918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1729.