prōlongo , āvī, ātum, āre (pro u. longus), verlängern, weiter hinaussetzen, oft bei den Eccl., zB. dies alcis, Vulg. deuter. 6, 2: iniquitatem suam, Vulg. psalm. 128, 3: incolatus meus prolongatus est, ...
precātor , ōris, m. (precor), der Fürbitter, Bittsteller ... ... Andr. 3, 4, 21 u. 5, 2, 13: qui precator pro Urio venerat, Amm. 18, 2, 18.
prōpexus , a, um (pro u. pecto), herab-, vorwärtsgekämmt, herabhangend, v. den Haaren des Bartes, crinis, Tac.: propexa in pectore barba, Verg.: propexa ad pectora barba, Ov.: propexa mento canities, Stat.
prō-vēndo , ere, fort verkaufen, Afran. fr. bei Donat. ad Ter. adelph. 3, 4, 34 (wo Lachmann Lucr. p. 121 provenditur verwirft u. Ribbeck Afran. com. 314 protruditur liest).
saliātus , ūs, m. (Salius unter 1. Salii), ... ... Würde eines Saliers (Priesters des Mars), das Saliat, Cic. pro Scauro 34. Capit. M. Anton. philos. 4. § 3.
prō-nurus , ūs, f., die Gattin des Enkels, Großschwiegertochter, Ov. her. 16 (17), 206. Modestin. dig. 38, 10, 4. § 6. Paul. ex Fest. 224, 5.
prō-porrō , Adv., weiter hinaus = weiter, wieder, Lucr. 2, 137 u. 979 a.; vgl. Lachmann Lucr. p. 82 u. 288 Polle Jahrbb. für klass. Phil. 93, 756.
prōlicio , ere (pro u. lacio), hervorlocken, anlocken, anreizen, illum, Pacuv. fr.: alqm huc, Plaut.: alqm ad spem, Tac.: voluptas tardā prolicienda morā, Ov.
2. prō-flīgo , flīctus, ere, niederschlagen, zugrunde richten, ut ›profligatas‹ res quasi ›proflictas‹ et ›perditas‹ dicerent, Gell. 15, 5, 2.
prō-nōmen , inis, n., I) der Vorname, Interpr. Iren. 2, 35, 3. – II) als gramm. t. t., das Fürwort, Varro LL., Quint. u.a.
prō-situs , a, um, vorliegend, speca prosita, Cato fr. inc. no. 9 (b. Prisc. 6, 76); vgl. Paul. ex Fest. 226, 5 ›prosita, proposita‹.
prō-pando (pandī), pānsum u. passum, ere, ausbreiten, Apul. met. 6, 15. Apul. de deo Socr. prol. p. 3, 11 G. (p. 107 H.).
prō-pūrgo , āre, zuvor reinigen, se brachiis (mit den A.), Vulg. Sirach 7, 33; außerdem Not Tir. 73, 38.
immersio , ōnis, f. (immergo), das Untertauchen, Versenken, Arnob. 2, 7. Schol. Gron. in Cic. pro lege Manil. 15. p. 439 B.
prō-līmen , inis, n., der Raum vor der Türschwelle, Hieron. in Ezech. 12, 40, 8.
prō-liceo (pro-liqueo), uī, ēre, hervorrinnen, hervorfließen, Varro fr. in Gloss. Scalig. V, 608, 48.
profectō , Adv. (pro u. factus), zuverlässig, auf alle Fälle, in der Tat, wahrhaftig, Plaut., Cic. u.a.
pro-nepōs , ōtis, m., der Urenkel, Cic. u.a. / Die Silbe pro lang gemessen bei Sidon. carm. 11, 133.
prō-sisto , ere, hervortreten, hervorragen, Apul. met. 11, 24. – / Perf. prostiti viell. Prisc. 8, 59.
prō-necto , ere, fort-, weiter knüpfen; dah. verlängern, seriem, Stat. silv. 4, 3, 146.
Buchempfehlung
Nach Caesars Ermordung macht Cleopatra Marcus Antonius zur ihrem Geliebten um ihre Macht im Ptolemäerreichs zu erhalten. Als der jedoch die Seeschlacht bei Actium verliert und die römischen Truppen des Octavius unaufhaltsam vordrängen verleitet sie Antonius zum Selbstmord.
212 Seiten, 10.80 Euro