Sēstos u. Sēstus , ī, f. (Ση ... ... – C) Sēstus , a, um, aus Sestos, sestisch, puella, Hero, Ov. her. 17 (18), 2 (Ehwald liest Sesti puella).
virēns , entis, PAdi. (v. vireo), I) ... ... ) bildl., blühend, in der Blüte der Jugend stehend, jugendlich, puella, Hor.: donec virenti canities abest morosa, Hor.: puelli puellaeque virenti florentes aetatulā ...
prō-veho , vēxī, vectum, ere, vor-, vorwärtsführen, - ... ... Iul. Val., senectute, Arnob.: ebenso virgo provectior (bejahrtere), Ggstz. puella, Sen.: sim provectior Nestore, Auson.: equi provectiores, Pallad. – b) ...
dē-tineo , tinuī, tentum, ēre (de u. teneo), ... ... nicht etwas dich abhält, wenn du Zeit hast, Hor.: nisi cena prior potiorque puella Sabinum detinet, abhält, Hor. – dah. alqm de od. ...
trīstis , e (vielleicht zu griech. δρῑμύς, scharf, durchdringend ... ... . iocosus, hilaris), Cic. u.a.: natura (Naturell), Cic.: puella, Prop.: vultus tristior, Cic. – b) = grimmig, zornig, ...
blandus , a, um, Adi. m. Compar. u. ... ... u. so blandus amator, Prop.: amicus (Ggstz. verus), Cic.: puella, puer, Ov.: columba, Ov.: leones, Claud.: verba, Ov.: voluptates, ...
praedor , ātus sum, āri (praeda), I) intr. Beute ... ... alqm, an jmd. einen Fang tun, quae me nuper praedata puella est, Ov. am. 1, 3, 1. – b) alqd, ...
Assyriī , ōrum, m. (Ἀσσύριο ... ... phrygisch, palästinisch, indisch, malus, Zitronenbaum (sonst malus Medica), Plin.: puella, die phönizische Europa, Sen. poët.: venenum, tyrischer Purpur, Sil ...
Sicilia , ae, f. (Σικελία ... ... (Σικελίς), sizilisch, Musae, Verg.: puella, Ov.: subst. = eine Sizilierin, Ov. – B) Siciliēnsis ...
ventito , āvī, ātum, āre (Intens. v. venio), ... ... crebro, Tac.: ad potum, v. Elefanten, Solin.: cum ventitabas, quo puella ducebat, Catull. – auch bl. kommen, quasi luxuriae aut ...
com-moveo , mōvī, mōtum, ēre, gleichs. beregen, d. ... ... Cic.: his omnes, in quibus est virtutis indoles, commoventur, Cic. – commorat (puella) omnes nos, sie hatte auf uns alle Eindruck gemacht, Ter. Phorm ...
officium , iī, n. (viell. aus opificium mit veränderter ... ... vgl. Sen. exc. contr. 4. praef. § 10), saepe est experta puella officium totā nocte valere meum, Prop.: ter Libas officio continuata meo est, ...
dēliciae , ārum, f. ( zu lacio, laquens; wohl ... ... finden, seine Freude haben, Cic. u.a. (vgl. catellus, quem puella in deliciis habuerat, das Schoßhündchen des M., Val. Max.): otium ubi ...
barbarus , a, um (βάρβαρο ... ... ., hospes, Plaut.: servi agrestes et barbari, Cic.: reges, Hor.: barbara (puella) sermone est? was für Kauderwelsch redet sie? Ov. – subst.: ...
dē-fatīgo (in guten Hdschrn. u. Ausgg. auch dēfetīgo ... ... milites sub onere ac sarcinis defatigati, Auct. b. Afr. – absol., puella defatigata petit a matertera, ut sibi concederet, paulipser ut in eius sella requiesceret ...
succumbo , cubuī, cubitum, ere, (sub u. *cumbo, ... ... succ. tali marito, Claud. or. fr.: cuivis, Catull.: succubuit famae victa puella metu, Ov.: gallina marito succumbit, Mart. – dah. succ. alci ...
fōrmōsus (fōrmōnsus), a, um (forma) = ευειδής, εὔμορφος ( ... ... . u. Tibull.: puer, Verg. u. Suet.: adulescens, Nep.: puella, Tibull.: virgo, Titin. fr.: mulier, Afran. fr. u. ...
dis-perdo , didī, ditum, ere, zugrunde richten, verderben, ... ... arripuit, disperdidit, Vatin. in Cic. ep.: me mea disperdat nullo prohibente puella, si etc., Ov. – / Das Passiv zu disperdo ist ...
dēlicātus , a, um, Adi. m. Compar. u. ... ... eig.: adulescens, Cic.: pueri, Cic.: capella, Catull. (vgl. puella tenellulo delicatior haedo, Catull.): libidinosa et delicata iuventus, Cic.: grex delicatae iuventutis ...
ex-torqueo , torsī, tortum, ēre, herausdrehen, -winden, ... ... membris extortus et fractus, krumm u. lahm, Plin. ep.: prava extortaque puella, verkrüppelt, Iuven.: subst., per longam nervorum contractionem extorti minutatim, ...
Buchempfehlung
Hume hielt diesen Text für die einzig adäquate Darstellung seiner theoretischen Philosophie.
122 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro