sacrifico (altlat. sacrufico), āvī, ātum, āre (sacrificus), I) intr. ein Opfer darbringen, opfern, apud aram, Nep.: apud deos, Tac.: dis, Varro: Iovi vivo argento, Plaut.: non lapidibus (Dat.) humanā manu factis, sed deo ...
sacrufico , āre, s. sacrifico.
sacrificium (altlat. sacruficium), iī, n., (sacrifico), I) das Opfer, in sacruficiis remansit guttus et simpulum, Varro: illud ludorum epulare sacr., Cic.: sollemne et statum sacrificium, Cic.: sacrificia anniversaria, Cic.: sacrificia nocturna, Cic.: facere ...
ex-sacrifico , āre, ein Opfer (Sühnopfer) darbringen, hostiis balantibus, Poëta b. Cic. de div. 1, 42.
sacrificātus , Dat. uī, m. (sacrifico), das Opfern, nullum uspiam pecus sacrificatui habemus, Apul. met. 7, 10.
sacrificātor , ōris, m. (sacrifico), der Opferer, Tert. de spect. 8 extr. u.a. Eccl.
sacrificātio , ōnis, f. (sacrifico), das Opfern, Cic. de nat. deor. 2, 67.