fuam , fuat , fuant = sim, sit, sint, s. 1. sum a. E.
pēnso , āvī, ātum, āre (Intens. zu pendo), I) wägen, abwägen, darwägen, A) eig.: aurum, Liv.: sint iis portionibus pensata, quas subiecimus, Colum. – im Bilde, Romanos scriptores ...
1. pūbēs , eris, mannbar, männlich, erwachsen (Ggstz. ... ... . Cic.: prope puberem aetatem, Liv.: priusquam pubes esset, Nep.: antequam puberes sint, Mela. – subst., puberes, erwachsene-, mannbare Leute, Männer ...
āiēns , entis, PAdi. (von aio) = affirmativus, ... ... (Ggstz. negans), negantia contraria aientibus, Cic. top. 49: quae sint aientia, quae negantia, Mart. Cap. 4. § 342.
beātus , a, um, PAdi. m. Compar. u ... ... u. moralisches Gut fehlt, a) v. Pers.: videamus, qui dicendi sint beati: equidem hos existimo, qui sint in bonis, Cic.: qui beatus est, non intellego quid requirat, ut sit ...
dē-tero , trīvī, trītum, ere, abreiben, abscheuern, ... ... a) im allg.: haec (metallene usw. Gegenstände) igitur minui, cum sint detrita, videmus, Lucr.: calces deteris, du trittst mir die Fersen ab, ...
dē-noto , āvī, ātum, āre, I) mit Kreide, ... ... Schnur), Col.: tum denotat (merkt sich an) protinus, quot et quales sint nati (fetus), Col. – II) übtr., durch ein unterscheidendes ...
sonāns , antis, PAdi. (sono), tönend, schallend, ... ... gravior erat, Plin. ep. 6, 16, 13: von Worten, ut sint alia (verba) sonantiora, volltönender, Cic. part. or. 17; ...
ē-lambo , ere, ablecken, mox ut elambente matris linguā detersa sint (animalia), Mar. Victorin. art. gr. 4, 2, 5 = p. 158, 28 K.
dē-fundo , fūdī, fūsum, ere, I) herab - ... ... , im Passiv sich herabergießen, herabströmen, a) übh.: ut sint fenestrae (die Fenster = die Leute im Fenster) contentae patulas defundere pelves ...
... 3, 4: quod si minus idoneae tempestates sint consecutae, putescere semina soleant, Varro r. r. 1, 34, 1 ... ... ibi cadavera proiecta, Varro LL. 5, 25: cum (tauri) mox futura sint stercora et exigui temporis contractā interiectione putescant, Arnob. 7, 17: ne ...
scaevus , a, um (griech. σκαιϝός), I) link, iter, Serv. Verg. Aen. 3, 351: uti portarum itinera non sint directa, sed scaeva, daß die Torwege nicht in gerader, sondern in schräger ...
somnium , iī, n. (somnus), der Traum, 1) eig.: tibi somnia tristia portans, Verg.: haec metuo, ne sint somnia, bloße Träume, Cic.: interpretes somniorum, Cic. u. Quint ...
omissus , a, um, PAdi. (v. omitto), ... ... . in Geldsachen, animo esse omisso, Ter. heaut. 962: ne ab re sint omissiores paulo, mit dem Ihrigen ein wenig zu locker, Ter. adelph. ...
mendīcus , a, um (mendum), eig. gebrechlich, ... ... . mendicior, Tert de anim. 33: Superl., solos sapientes esse, si mendicissimi (sint), divites, Cic. Mur. 61. – subst., mendīcus, ī, m ...
optandus , a, um, PAdi. (opto), wünschenswert, tua vita haec expetenda optandaque est, Ter.: cum alia optanda sint, alia aversanda, Sen.: eis otium divitiae, optanda alias, oneri miseriaeque fuere, ...
ūtibilis , e (utor), brauchbar, dienlich, nützlich, quid ... ... deputas, Plaut. trin. 748: non utibilest hic locus, factis tuis, arbitri ut sint qui praetereant per vias, Plaut. merc. 1005: neque aqua utibilis reperta, ...
con-doceo , (cuī), ctum, ēre, I) einüben, einexerzieren, abrichten, Mi. Fac modo, ut condocta tibi sint dicta ad hanc fallaciam. Co. Quin edepol condoctior sum quam tragoedi et comici ...
rētiolum , ī, n. (Demm. v. rete), das ... ... colligit comas, Serv. Verg. Aen. 4, 138 (vgl. reticulum): nec sint vobis tam tenera capitum tegmina, ut retiola subter appareant, Augustin. epist. 211 ...
con-tīgno , (āvi), ātum, āre (con u. ... ... contignatum, cratibus consternitur, Caes. b. c. 2, 15, 3: ut itinera sint contignata, Vitr. 1, 5, 4: c. tecta ossibus, Plin. 9 ...
Buchempfehlung
Der junge Naturforscher Heinrich stößt beim Sammeln von Steinen und Pflanzen auf eine verlassene Burg, die in der Gegend als Narrenburg bekannt ist, weil das zuletzt dort ansässige Geschlecht derer von Scharnast sich im Zank getrennt und die Burg aufgegeben hat. Heinrich verliebt sich in Anna, die Tochter seines Wirtes und findet Gefallen an der Gegend.
82 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Für den zweiten Band hat Michael Holzinger sechs weitere bewegende Erzählungen des Sturm und Drang ausgewählt.
424 Seiten, 19.80 Euro