1. tēgula , ae, f. (tego), 1) die ... ... 9, 7, 5: racemi duo tegula sub una ad summam prope nutriant senectam, Bibac. bei Suet. gr.: cum solem nondum prohibebat et imbrem tegula, Ov. – β) Plur. ...
2. tēgula , ae, f. = τήγανον, die Pfanne, der Tiegel, zum Braten, Apic. 8, 408.
curtus , a, um (vgl. altind. kūṭá-ḥ, ... ... verstümmelt, dolia, Scherben (Nachttöpfe), Lucr.: ebenso vasa, Iuven.: tegula, Prop.: res (Vermögen), Hor.: bes. (in Prosa nur) ...
pergula , ae, f. (v. pergo, wie tegula von tego), der Vorsprung, Vorbau, Anbau an einem Hause, an einer Mauer usw., a) als Bude, Laden eines Kaufmannes, Ulp. dig. 5 ...
tēgulārius , iī, m. (1. tegula), der Dachziegelverfertiger, Corp. inscr. Lat. 10, 6637, a, 2 u. 6638 C, 21.
tēgulicius , a, um (1. tegula), mit Ziegeln gedeckt, attegia, Corp. inscr. Lat. 13, 6054.
colliciāris , e (colliciae), zur Wafferrinne gehörig, tegula, Kehl-, Hohlziegel, Cato r. r. 14, 4.
integulātus , a, um (in u. tegula), mit Ziegeln gedeckt, solarium, Augustin. enarr. in psalm. 128, 11.
subtegulāneus , a, um (sub u. tegula), unter dem Dache befindlich, Plin. 36, 185.
puto , āvī, ātum, āre (putus), I) putzen, ... ... II) rechnen, berechnen, anschlagen, 1) eig.: sic numerabitur tegula: integra quae non erit, unde quarta pars aberit, duae pro una: colliciares ...