1. dolōsē , Adv. (dolosus), trugvoll, trügerisch, nec ullam rem oportet dolose adgrediri, Plaut. truc. 461: aut, cum dicitur ›inter bonos bene agier‹, quicquam agi dolose aut malitiose potest? Cic. de off. 3, 61.
dolōsus , a, um (dolus), trugvoll, ränkevoll, trügerisch, listig, schlau, conservus, Plaut.: mulier, Hor.: gens, Ov.: vulpes, Phaedr.: consilia, Cic.: cinis, täuschende (weil sie Feuer verbirgt), Hor. – m. folg. Infin., ...
plastus , a, um (πλαστός), erdichtet, trügerisch, Fulg. poët. Myth. 1. praef. p. 25 M.
sub-dolus , a, um, heimtückisch, hinterlistig, schleichend, trügerisch, v. Pers., Plaut., Sall. u.a.: verb. occultus ac subdolus, Tac., subdolus et occultior, Aur. Vict. – v. lebl. Subj., animus ...
cibdēlos , on (κίβδηλος), trügerisch; subst., Cibdelī, ōrum, m. (sc. fontes), die Trügerischen, v. ungesunden Quellen, Vitr. 8, 3, 6.
dēceptrīx , trīcis, f. (Femin. zu deceptor), die Betrügerin, trügerisch, Lact. epit. 64, 17. Augustin. serm. 182, 7. Alcim. Avit. 3, 112.
falsidicus , a, um (falsus u. dico) = ψευδολόγος (Gloss.), trügerisch ( lügnerisch ) redend, lügenhaft, lügnerisch, homo, Plaut. u. Eccl.: mater, Acc. fr.: vates, Lügenprophet, Auson.: fallaciae ...
falsiloquus (falsilocus), a, um (falsus u. loquor), trügerisch ( lügnerisch ) redend, lügenhaft, a) v. Pers., Vulg. Iob 16, 9. Cl. Mam. de anim. 2, 11 in.: m. Genet ...
falsiloquāx , ācis (falsus u. loquax), trügerisch ( lügnerisch ) redend, lügenhaft, Ven. Fort. vit. S. Martin. 1, 101. Vgl. Gloss. IV, 236, 49 u. ö.
dēceptōrius , a, um (deceptor), trügerisch, täuschend, Augustin. de doct. Chr. 2, 23; de civ. dei 10, 27 u.a. Eccl.
dēceptiōsus , a, um (deceptio), voll von Trug, trügerisch, Eccl.
fraudābilis , e (fraudo), trügerisch, Cassiod. var. 1, 37, 3 zw.
circumventōrius , a, um (circumventor), trügerisch, Augustin. conf. 3, 3, 5.
... – II) aktiv, falsch, trügerisch, voll Trug, heuchlerisch, 1) adi.: a) v. leb ... ... .: simulacra (Truggebilde) ferarum, Ov.: fertilitas falsa iacet, liegt als trügerisch danieder, Ov. – 2) subst., falsum, ī, n., a ...
calumnia , ae, f. (v. altlat. calvor, verwandt ... ... Cic.: calumniam iurare (v. Ankläger), schwören, daß man nicht aus Schikane (trügerisch) klagt, den Eid für die Gefährde leisten, absol., Caelius in ...
calumnior , ātus sum, ārī (calumnia), ränkevoll verfahren, schikanieren, ... ... prol. 5. – b) insbes., durch falsche Anklage schikanieren, fälschlich-, trügerisch anklagen, accusator calumniatur, Cornif. rhet.: poena calumniantium, Suet. – / ...