Empedocleus

[2412] Empedoclēus, a, um (Εμπεδόκλειος), empedoklëisch, sanguis, (nach des Empedokles Lehre) die Seele, Cic. – subst., Empedoclēa, ōrum, n. pl., empedoklëische Lehren, Cic.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 2412.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: