Hicetaon

[3048] Hicetāon, onis, m. (Ἱκετάων), Sohn des Königs Laomedon in Troja, Apul. de deo Socr. 18. Dict. 4, 22. – Dav. Hicetāonius, a, um (Ἱκετα νιος), hiketaonisch, des Hiketaon, Thymoetes, des H. Sohn, Verg. Aen. 10, 123.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 3048.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien:
Ähnliche Einträge in anderen Lexika