Menapii

[872] Menapiī, ōrum, m., eine Völkerschaft in Gallia Belgica, zwischen der Maas u. Schelde, Caes. b. G. 2, 4 u. s. (Abl. Plur. zsgzg. Menapis, Mart. 13, 54, 2), deren Hauptstadt Menapia, ae, f., j. Genappe, Aur. Vict. de Caes. 39, 20. – Dav. Menapicus, a, um, menapisch, perna, Edict. Diocl. 4, 8.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 872.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: