ē-māno , āvī, ātum, āre, herausfließen, herausrinnen, I) eig.: dum saniei vis emanat, Col.: fons unde emanat aquai, Cic. poët.: ex quo (fonte) pestiferum virus emanat, Curt. – ...
2. caelum (coelum), ī, n. (zu Wurzel [s] quait, hell, klar, altind. kētú ḥ, Helle, ahd. haitar = nhd. heiter), I) die Himmelswölbung, der Himmel, a) ...
stringor , ōris, m. (stringo), das Zusammenziehen, die zusammenziehende Kraft, gelidai aquai, Lucr. 3, 687 (693).
diaeresis , is, Akk. in, f. (δια ... ... Gramm. die Trennung einer Silbe in zwei ( wie aquai st. aquae), Serv. Verg. Aen. 7, 464. Isid. 1 ...
aqua , ae, f. (vgl. got. ahwa, ahd ... ... , griech. Ὕδωρ, Cic. Arat. 179. – / Archaist. Genet. aquai, Plaut. Poen. 432. Lucr. 1, 283 u. ö. Cic ...
1. manus , ūs, f. (griech. μάρη, ahd ... ... -rigo: prehendere alcis manum, Cic., alqm manu, Cic.: premere manu spongiam plenam aquai (= aquae) ac siccare, Lucr.: proferre ambas manus, Plaut.: regere manum ...
re-laxo , āvī, ātum, āre, wieder weit machen, ... ... übtr., Eis lösen, Kälte, Frost mildern, nodos (aquai), Lucr. (neben exsolvere glaciem): dum matutina frigora sol relaxat, Calp. ...
alumnus , a, um (alo, almus), bes. bei Dichtern ... ... laesae contemptus tangit alumnae, Ov.: noctis alumna, v. der Tisiphone, Sil.: aquai dulcis alumnae, v. Fröschen, Cic. poët.: quercus al. vadi, ...
dēcursus , ūs, m. (decurro), das Herablaufen, - ... ... decursus (amnium) rapidus de montibus altis, Verg.: montibus ex altis magnus decursus aquai, Lucr. – m. per u. Akk., dec. aquae per ...
contrecto , āvī, ātum, āre (con u. tracto), ... ... , Hor. – v. personif. lebl. Subjj., sol nudum contractans corpus aquaï, Lucr. 6, 854. – β) übtr., geistig sich mit etwas ...