Sagaris

[2451] Sagaris, Akk. im, Abl. ī, m. u. Sagarius, iī, m. u. Sagiarius, iī, m. u. Sangarius, iī, m. (Σαγγάριος), ein Fluß in Phrygien u. Bithynien, der sich in die Propontis ergießt, j. Sakarja, Sakari, bei den Türken Ayala, Form Sagaris, Ov. ex Pont. 4, 10, 47. Mart. Cap. 6. § 687 u. 688; Sagaris u. Sagarius, Solin. 43, 1: Sagiarius, Plin. 6, 4 D.: Sangarius, Liv. 38, 18, 8. – Dav.: A) Sagarītis, idis, f., sagaritisch, nympha, in die sich Attis verliebte, Ov. fast. 4, 229. – B) Sangarius, a, um, sangarisch, puer, Attis, Stat. silv. 3, 4, 41.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 2451.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien:
Ähnliche Einträge in anderen Lexika