mūtus , a, um (altindisch m ka-h, ... ... bes. v. Geschöpfen, die die menschliche Sprache nicht besitzen, sondern nur unartikulierte Laute von sich geben, sprachlos, v. Menschen (Ggstz. ...
clangor , ōris, m. (clango) = κλαγγή, die unartikulierten, kurz hervorgestoßenen Töne, a) der Tiere, α) das Geschrei, Gekreisch der Vögel, Ov. met. 12, 528; 13, 611. Plin. 18, ...
immoderātē , Adv. (immoderatus), ohne Maß, ohne Regel, ... ... I) eig.: moveri imm. et fortuito, Cic.: vox imm. profusa, unartikuliert, Cic.: imm. effunditur spiritus, Quint. – II) übtr., ...
īn-fēstīvus , a, um, unartig, rücksichtslos, subagresti homo ingenio et infestivo, Gell. 1, 5, 3.
inhūmāniter , Adv. (inhumanus), unartig, unhöflich, rücksichtslos, Cic. II. Verr. 1, 138; ad Q. fr. 3, 1, 6. § 21. Spart. Hel. 5,10. Vgl. inhumane.
infēstīviter , Adv. (infestivus), unartig, non inf., ganz artig. Gell. 9, 9, 9.
in-articulātus , a, um, unartikuliert, vox (Ggstz. vox articulata), Prisc. 1, 1. Serg. expl. in Donat. 487, 5: ut sollemne est mutis, inarticulatum nescio quid ore hiante clamabit? Arnob. 2, 23.
ex-articulātus , a, um, unartikuliert, sonus tinnitusque, Tert. ad nat. 1, 8.
in-hūmānus , a, um, I) unmenschlich, A) ... ... Tac. hist. 3, 83. – B) insbes.: a) unhöflich, unartig, ungefällig, rücksichtslos, lieblos, Cic. u.a.: adversus alqm, ...
in-urbānus , a, um, unfein (gew. mit ... ... nicht ohne feine Haltung, Cic. – b) im Benehmen = unartig, ungefällig, non essem tam inurbanus ac paene inhumanus, Cic. de or ...
rūsticitās , ātis, f. (rusticus), das Lanbwesen, ... ... das bäuerische Wesen, a) die Ungeschicktheit, Unmanierlichkeit, Plumpheit, Unart, Ov., Suet. u.a.: verborum, Quint.: Ggstz. ...
il-litterātus , a, um (in u. litteratus), I) ... ... 18, 4: pax, Paul. ex Fest. 113, 8. – III) unartikuliert, illitterati sonitus, v. den Interjektionen, Prisc. 15, 41: ...